από την Άρτεμις Κ. Γεωργίου (Ασκούμενη Δικηγόρος)
Ήταν τέτοια η «βρώμα» που έπρεπεαναγκαστικά να τα πετάξω, να απαλλαγώμία και καλή, εξάλλου είχα ήδη χαλάσειπολύ ρεύμα και πολύ νερό, προσπαθώνταςμάταια να απαλλαγώ από τους επίμονουςλεκέδες.
Αρνούμουν να δεχθώ ότι τα ρούχα ήτα τόσοκακής ποιότητας, ότι είχα κάνει τόσο λάθος επιλογή και ότι κάποιοι απλοί λεκέδες ήταντόσο αδύνατον να φύγουν… έπρεπε να παραδεχτώ ότι πέταξα τα λεφτά μου αγοράζονταςρούχα κακής ποιότητας που φαίνονταν ωστόσο πανέμορφα.
Τι σημασία είχε τελικά η εξωτερική ομορφιά των ρούχων αν εσωτερικά ήταν τόσο κακήςποιότητας. Εγώ, εν τω μεταξύ εξακολουθούσα να παλεύω με τους λεκέδες… έπρεπε νααπαλλαγώ από τα ρούχα αυτά. Δεν ήθελα όμως γιατί προηγουμένως για να προβώ στηναπαλλαγή από αυτή θα πρέπει να παραδεχτώ ότι έκανα ΛΑΘΟΣ, στην αγορά μου αυτή. Ντροπή μου, αλλά ξέρεις κάτι (;) και μπράβο μου παράλληλα… ό,τι μπορώ να παραδεχτώ ως λάθος μου μπορώ και να το αφήσω να με εξελίξει ουσιωδώς και να με πάει και παρακάτω…
Αποφάσισα ότι τα άπλυτα και τα λερωμένα δεν ξεπλένονταν με τίποτα. Τα πέταξα και ΝΑΙ ήταν τεράστια ανακούφιση! Τώρα έχω χώρο στη ντουλάπα μου για νέα ρούχα και κυρίως καθαρά και άφθαρτα…
Μου ήρθε στο μυαλό ξαφνικά η πολιτική ζωή της Χώρας… η μπουκωμένη από το παλιό, του κουρασμένο, το φθαρμένο, το «λεκέ»… το λεκέ από τον οποίο δε μπορείς να απαλλαγείς. Είναι στο χέρι σου να απαλλαγείς. Πώς; Με το συνταγματικό σου δικαίωμα να ψηφίζεις και να αποφασίζεις και εσύ, για να δώσουμε βήμα σε ανθρώπους που αξίζουν να μας κυβερνούν στα μικρά και στα μεγάλα, σε εκείνους που θα μας απαλλάξουν από τους λεκέδες του παρελθόντος… σε εκείνους πους θα φέρουν φρέσκο αέρα ανανέωσης και θα έχουν τη διάθεση να δράσουν και όχι να γηράσκουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου