Κι όμως, υπάρχει συγκεκριμένο είδος μουσικής που "θεραπεύει" τη μελαγχολία

Η μελαγχολία αποτελεί συναίσθημα που δεν προϋποθέτει κάποιο τραυματικό γεγονός για να μας χτυπήσει την πόρτα.

Πολλές φορές, η διάθεσή μας...
πέφτει χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι, με τις γυναίκες να χαρακτηρίζονται πιο συχνά από τους άνδρες από τις ψυχολογικές διακυμάνσεις που οφείλονται –κυρίως- στην έκρηξη ορμονών.

Άλλες, βέβαια, πηγάζει από κάποια συγκεκριμένη «πληγή» που οι μηχανισμοί άμυνάς μας καλούνται να γιατρέψουν. Τα ευχάριστα νέα είναι πως σύμφωνα με την επιστήμη, το «γιατρικό» για τη μελαγχολία είναι εντελώς ανέξοδο και πάρα –με πάρα- πολύ απολαυστικό. Και αυτό δεν είναι άλλο από τη μουσική.

Για να ακριβολογούμε, ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής. Πάει κάπου το μυαλό σας; Μιλάμε, φυσικά, για τα μελαγχολικά τραγούδια.

Τα κομμάτια εκείνα που οι περισσότερες από εμάς επιλέγουμε να ακούσουμε όταν δεν είμαστε καλά ψυχολογικά, παρά το γεγονός πως γνωρίζουμε πως… θα μας ρίξουν κι άλλο. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται το κλειδί της επιτυχίας: Οι στίχοι και η μουσική των κομματιών αυτών μας βοηθούν να βιώσουμε ένα ευρύ φάσμα πολύπλοκων συναισθημάτων τόσο με θετικά όσο και με αρνητικά στοιχεία.

Ένα τέτοιο συναισθήματα είναι και η νοσταλγία, η οποία μπορούμε να πούμε πως εν μέρει μας προκαλεί μια αίσθηση ευχαρίστησης.

Κατά την ακρόαση μελαγχολικής μουσικής το σώμα μας εκκρίνει την ορμόνη προλακτίνη, η οποία επιδρά ως «παρηγοριά» στη θλίψη που νιώθουμε.

Με τον ίδιο τρόπο ακριβώς λειτουργούν και οι στενάχωροι στίχοι, οι οποίοι μπορεί να μας θυμίζουν τον λόγο που δεν αισθανόμαστε καλά, μας βοηθούν όμως να παρηγορηθούμε καθώς συνειδητοποιούμε πως δεν είμαστε οι μοναδικοί που πονάμε. Και ο καλλιτέχνης που ερμηνεύει μοιάζει να πονά και όσοι αγαπούν να ακούν το ίδιο κομμάτι.

Σαν να λέμε, δηλαδή, πως στην ουσία πρόκειται για ένα είδος ψυχοθεραπείας, το οποίο μάλιστα δεν κοστίζει απολύτως τίποτα. Να που όλα έχουν την εξήγησή τους.

πηγη