που τις κρατάνε πια παιδικά και όχι ματωμένα χέρια, ρυθμικός βηματισμός προς την Ειρήνη και όχι σε πολεμικά πεδία, εμβατήρια συγ-κίνησης και όχι προσκλητήρια θανάτου.
Όλα αυτά όμως γιατί τα πέτρινα χρόνια, τα χρόνια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, μια χούφτα άνθρωποι αντέταξαν από την πρώτη στιγμή το ανάστημά τους στο Αλβανικό μέτωπο με επιπρόσθετες απειλές το ψύχος και τον ελλιπή ανεφοδιασμό. Ένας στρατός φτωχών υπερασπιστών της Πατρίδας, με τις κάνες των όπλων να μυρίζουν ακόμη μπαρούτι αλλά με βασικό τους όπλο το ηθικό φρόνημα και την ανάγκη για Ελευθερία. Αυτή την Ελευθερία που στερήθηκαν για ακόμη μια φορά όταν οι Γερμανοί ήρθαν με την λυσσαλέα μανία τους να καταπνίξουν.
Αλλά η ζημιά είχε ήδη γίνει. Το μήνυμα είχε σταλεί στους λαούς της Ευρώπης. Ο εχθρός δεν ήταν ανίκητος. Ένα μήνυμα που έδωσαν πρώτοι οι Έλληνες στρατιώτες και ο ελληνικός λαός αργότερα!
Για τέτοιους στρατιώτες, τιμή και καμάρι μας να αναρτούμε τις σημαίες, να στεκόμαστε ευθυτενείς και να χειροκροτούμε! Για τους περασμένους και μελλοντικούς «αγώνες» της πατρίδας που δεν σταμάτησε δυστυχώς ποτέ να έχει την ανάγκη τους υπερασπιστές μας! Ας ευχηθούμε μόνο να είμαστε άξιοι υπερασπιστές έργων Ειρήνης, Πολιτισμού και Δημοκρατίας.
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΓΡΕΒΕΝΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου