11 Δεκεμβρίου 2019. Κάνοντας μία όχι τόσο κλινική παρουσίαση έκανε λόγο από την αρχή για έναν πόλεμο που φανερό εχθρό έχει τον ίδιο τον διάβολο που ‘χτυπά’, αργά και μεθοδικά, τις ρίζες. Αυτές οι ρίζες είναι η ορθόδοξη πίστη, πατρίδα, ιστορία και γλώσσα.
Χτυπώντας την γλώσσα πλέον ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει το Ευαγγέλιο, τους αρχαίους συγγραφείς, τον Παπαδιαμάντη, τον Μακρυγιάννη κι άλλους. Έπειτα πείραξαν την ιστορία, ώστε να ξεχάσουμε αγώνες και θυσίες, με την μέθοδο της σαλαμοποίησης, ώστε να λησμονήσει ο Έλληνας από που κρατά η σκούφια του. Επιπλέον, η όποια αναφορά σε πατρίδα ή Ελλάδα συνήθως ταυτίζεται με τον εθνικισμό. Και τέλος πολεμήθηκε η Εκκλησία όχι όμως απευθείας αλλά έμμεσα, που κατέστησαν την Εκκλησία σε έναν απλό θεσμό ή φιλανθρωπικό ίδρυμα στα μάτια όλων.
Ο λόγος που συνέβησαν όλα αυτά είναι για να πέσει ο άνθρωπος, που χωρίς ρίζες μετατρέπεται σε μάζα, σε αριθμό που απελπίζεται εύκολα. Αντίθετα, ένα έθνος που είναι ενωμένο με ρίζες γερές τότε δεν πτοείται από αγέρηδες.
Η απάντησή μας είναι η αντίσταση. Κάθε οικογένεια πρέπει να γίνει ένα μικρό σχολειό, μέχρι ο Θεός να δώσει λύση. Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τίποτα από κανέναν. Και τούτο θα γίνει όχι με κηρυγματικό αλλά με τον βιωματικό τρόπο. Να βλέπουν εμάς να πράττουμε. Να το πράττουμε, όμως, σε όλα τα επίπεδα και σε όλες τις σχέσεις, ώστε να γίνουμε Ευαγγέλιο και να θέλουν τα παιδιά μας να μας μοιάσουν. Ακόμη, χρειάζεται να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τους θρύλους και τις ιστορίες του έθνους. Και τελικά μένει κάποιο αποτύπωμα σε αυτά κι ένα προζύμι που θα τα βοηθήσει στις οικογένειες που θα χτίσουν, γεμάτα από ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου