αιτία το πέρας του Περιβαλλοντικού Προγράμματος που ετοίμασαν τα παιδιά των Κατηχητικών Ομάδων της Μητροπόλεως.
Όλα ξεκίνησαν, εδώ και δύο έτη, όταν, διαβάσαμε στην Θ. Λειτουργία στην καρδιά της Πίνδου, στην Βάλια Κάλντα, την προτροπή του μηνύματος της Α.Θ.Π. κατά την 1η Σεπτεμβρίου 2018, με το οποίο ο Οικουμενικός Πατριάρχης μας προέτρεπε να οργανώσουμε περιβαλλοντικά προγράμματα και μέσα από: «Ἰδιαιτέρα μέριμνα νά ἐπιδειχθῇ διά την ὀργάνωσιν τῆς ἐν Χριστῷ διαπαιδαγωγήσεως τῆς νέας γενεᾶς, ὥστε να καλλιεργῆται εἰς αὐτήν το οἰκολογικόν ἦθος», έτσι ώστε «Ἡ ἐκκλησιαστική κατήχησις να ἐνσταλάζῃ εἰς την ψυχήν τῶν παιδίων και τῶν νέων τον σεβασμόν προς τήν ‘καλήν λίαν’ πλᾶσιν…»
Εμείς, τα παιδιά της Ιεράς Μητροπόλεως Γρεβενών, ακολουθώντας αυτήν την προτροπή ετοιμάσαμε μία ταπεινή εργασία, που την αποτυπώσαμε σε ένα ψηφιακό βιβλίο φωτογραφιών, και είχαμε την σφοδρή επιθυμία να την παραδώσουμε στο ίδιο το πρόσωπο που μας προέτρεψε να την πραγματοποιήσουμε.
Με εκπροσώπους, λοιπόν, των παιδιών κα τους συνοδούς τους παρευρεθήκαμε στον Πανηγυρικό Εσπερινό του Πρωτοκλήτου Αγίου Ανδρέα αλλά και ανήμερα στην Θεία Λειτουργία. Συναντηθήκαμε με τον Προκαθήμενο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, την Α.Θ.Π. τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο, παραδώσαμε στα χέρια του την εργασία μας, λάβαμε την Πατριαρχική Ευλογία, συνάμα με αυτήν από τον Μακαριώτατο Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρο το Β’.
Γυρίσαμε όσα περισσότερα ορθόδοξα μνημεία και προσκυνήματα μπορούσαμε. Πρώτα από όλα την Εκκλησία του Γένους μας, την μεγαλόπρεπη Αγία Σοφία, όπου η καρδιά σκιρτά και αγαλλιάζει ταυτόχρονα, περιδιαβήκαμε στον ιστορικό Ιππόδρομο και στην κινστέρνα του Ιουστινιανού, οδεύσαμε παράλληλα με τα Θεοδοσιανά τείχη, αγναντέψαμε την μαρτυρική πύλη του Ρωμανού, όπου ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος έπεσε μαχόμενος αλλά και το σημείο της Κερκόπορτας, αγιαστήκαμε στο αγίασμα της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί, ψάλλαμε το ‘τη Υπερμάχω’ στην Παναγιά την Βλαχέρνα, εκεί όπου ακούστηκε για πρώτη φορά, ψηλαφίσαμε τα ψηφιδωτά της Μονής της Χώρας, πλεύσαμε με το καράβι στα Στενά του Βοσπόρου αλλά και μέχρι την Χάλκη, στα Πριγκιπόννησα, όπου μαθητεύσαμε στα θρανία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, με σύμμαχο τον απίστευτο για την εποχή ανοιξιάτικο καιρό, ενώ περπατήσαμε στην γειτονιά του Πέρα και στο Σισμανόγλειο Μέγαρο, την έδρα του Ελληνικού Προξενείου, ευχαρίστως και ηδίστως απολαύσαμε την συναυλία της Βυζαντινής Μουσικής του Συνδέσμου Μουσικοφίλων Πέραν.
Τέλος, λειτουργηθήκαμε στην Παναγιά την Κουμαριώτισσα, στο Νεοχώρι του Βοσπόρου, που τόσο αγάπησε ο Κ. Καβάφης. Εκεί, η Ρωμιοσύνη μας έδειξε την μεγάλη της αγκαλιά και οι λιγοστοί πιστοί, μεταξύ τους και ο Γρεβενιώτης φοιτητής Ν. Παπαιωάννου, με την ρωμαλέα ψυχή τους μας άνοιξαν την καρδιά τους και μας υποδέχτηκαν. Ο ευγενέστατος εφημέριος του Ι.Ναού, π. Αγαθάγγελος, εκ μέρους της επιτροπής, μας δώρισε την εικόνα του αγίου Θεοδώρου του Βυζαντίου, που πλέον κοσμεί το Κέντρο Νεότητάς μας. Εκεί, καταλάβαμε γιατί ο άλλος ποιητής, αυτός της Ρωμιοσύνης, έγραψε κάπου πως: ‘Άξιζε να υπάρξουμε, για να συναντηθούμε’.
Εικόνες, αρώματα, χρώματα, ακούσματα, γλώσσες, έθνη, πρόσωπα, θρησκείες, συναισθήματα… όλα μπλέκονται και πλέκονται στην Πόλη. Μα εκείνο που σου μένει πιότερο είναι τα πρόσωπα που έχουν οι αγέρωχοι βιγλάτορες της Πίστης και της Ρωμιοσύνης, που δεν γυρνούν με νοσταλγία στο παρελθόν, αλλά βιώνουν το παρόν και αγναντεύουν το μέλλον με ελπίδα και εμπιστοσύνη στον Πανάγαθο Θεό και την Μάνα Παναγία που σκέπει ακόμη την Πόλη της.
Αφήσαμε την Πόλη με χαρμολύπη. Λύπη γιατί φύγαμε, αλλά χαρά γιατί δεν την εγκαταλείπουμε, καθώς πλέον ένα μεγάλο κομμάτι της καρδιάς μας χτυπάει εκεί, με προσευχητική διάθεση για όλα τα πρόσωπα που ανταμώσαμε στον ευλογημένο τόπο του Ρωμαίικου Γένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου