Ο ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΕΠΕΣΕ: ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΚΑΙ Η ΤΥΡΑΝΝΙΑ

Η βαριά κληρονομιά των ασυμβίβαστων αντιδικτατορικών αγώνων της Χ.Δ. και της “Χ”, που μας θυμίζει η επέτειος της 21ης Απριλίου, μας επιβάλλει, όσα χρόνια κι αν περάσουν, να...
μην ανεχόμαστε οποιασδήποτε μορφής “εκπτώσεις” στις ελευθερίες του ελληνικού Λαού, αλλά και των άλλων Λαών του κόσμου. Τις οποίες καλούμαστε να υπερασπιζόμαστε ασυμβίβαστα, ενάντια σε οποιασδήποτε μορφής “τυραννικό φρόνημα” τις υπονομεύει και τις καταργεί.

Οι δικτάτορες επικαλέστηκαν τον ανύπαρκτο “κομμουνιστικό κίνδυνο” για να καταλύσουν το δημοκρατικό πολίτευμα στις 21 Απριλίου 1967.

Εμφανίστηκαν υπερασπιστές του Ἐθνους και κατέστησαν υπαίτιοι της μεγαλύτερης εθνικής καταστροφής μετά τη Μικρασιατική, με την άλωση του ελληνικότατου βόρειου τμήματος της Κύπρου. Αφού απέσυραν τη Μεραρχία που είχε αποστείλει ο Γεώργιος Παπανδρέου, υπονόμευσαν συστηματικά τον εκλεγμένο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, με αποκορύφωμα το προδοτικό πραξικόπημα που αποτέλεσε το πρόσχημα της τουρκικής εισβολής.

Εμφανίσθηκαν υπερασπιστές του Χριστιανισμού και προκάλεσαν τη χειρότερη και πιο αυθαίρετη επέμβαση στα εσωτερικά της Διοικούσας Εκκλησίας, με την επιβολή της αντικανονικής “αριστίνδην συνόδου” και “δοτού” Αρχιεπισκόπου. Και όταν η εμφανής αυτή παρανομία ανατράπηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας και ακολούθησε η 2η φάση της δικτατορίας, η εκδίωξη χωρίς απολογία 11 αρχιερέων προκάλεσε αναταραχές, διχασμούς και σκανδαλισμό στους πιστούς δεκαετίες μετά την πτώση της δικτατορίας.

Δυστυχώς, όπως είχε προβλέψει ο νομπελίστας Γιώργος Σεφέρης με τη δήλωσή του στο βρετανικό ραδιόφωνο BBC από το 1969,

“Ὅλοι πιὰ τὸ διδάχτηκαν καὶ τὸ ξέρουν πὼς στὶς δικτατορικὲς καταστάσεις ἡ ἀρχὴ μπορεῖ νὰ μοιάζει εὔκολη, ὅμως ἡ τραγωδία περιμένει ἀναπότρεπτη στὸ τέλος. Τὸ δράμα αὐτοῦ τοῦ τέλους μᾶς βασανίζει, συνειδητὰ ἢ ἀσυνείδητα, ὅπως στοὺς παμπάλαιους χοροὺς τοῦ Αἰσχύλου. Ὅσο μένει ἡ ἀνωμαλία, τόσο προχωρεῖ τὸ κακό.”

Εξάλλου, η ελευθερία είναι δώρο Θεού: «Δὲν σᾶς λέω πιὰ, δούλους γιατὶ ὁ δοῦλος δὲν ξέρει τὶ κάνει ὁ Κύριός του. Ἐσᾶς σᾶς ἀποκαλῶ φίλους, γιατὶ σᾶς ἔκανα γνωστὰ όλα ὅσα ἔχω ἀκούσει ἀπὸ τὸν πατέρα μου»  (1^ο Εὐαγγέλιο  ὄρθρου Μεγάλης Παρασκευῆς, Κατὰ Ἰωάννη). Ὁ ἄνθρωπος ἀπελευθερώνεται καὶ γίνεται φίλος μὲ τὸ Θεό, αὐτεξούσιος καὶ ἐλεύθερος ἀπὸ κάθε τυραννία. «Ὁ πρῶτος οὖν ὑμῶν ἔστω πάντων διάκονος, ὁ δὲ ἄρχων ὡς ὁ ἀρχόμενος…  Τυραννὶς δὲ γνώμῃ αὐθαίρετος», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερὸς ὐμνωδὸς στὰ τροπάρια τῆς Μεγάλης Δευτέρας. Η Ανάσταση του Χριστού έρχεται να δώσει συν τοις άλλοις τη δυνατότητα απελευθέρωσης από την «απάνθρωπη τυραννία» του διαβόλου πάνω στο ανθρώπινο γένος, προτύπωση κάθε τυράννου.

Όπως τονίζεται στο 4ο φυλλάδιο της αντιναζιστικής οργάνωσης “Λευκό Ρόδο”:  “Παντοῦ καὶ πάντοτε, οἱ δαίμονες παραμόνευαν στὸ σκοτάδι, περιμένοντας τὴ στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδύναμος· ὅταν μὲ τὴ δική του βούληση ἐγκαταλείπει τὴ θέση του στὴν τάξη τῆς Δημιουργίας, ὅπως δημιουργήθηκε γι’ αὐτὸν ἀπὸ τὸ Θεό ἐν ἐλευθερίᾳ, ὅταν ὑποχωρεῖ στὴ δύναμη τοῦ κακοῦ καὶ ἀποχωρίζεται ἀπὸ τὶς ἄνωθεν δυνάμεις κι ἀφοῦ θεληματικὰ κάνει τὸ πρῶτο βῆμα, ὁδηγεῖται ὁλένα στὸ ἑπόμενο μὲ ραγδαῖα ἐπιταχυνόμενο ρυθμό. Παντοῦ καὶ σὲ ὅλους τοὺς καιροὺς τῆς μεγαλύτερης κρίσης, ἔχουν ἐμφανισθεῖ ἄνθρωποι, προφῆτες καὶ ἅγιοι, ποὺ ἀγαπᾶνε τὴν ἐλευθερία τους, κήρυξαν τὸν Μοναδικὸ Θεό, καὶ μὲ τὴ βοήθειά Του ὁδήγησαν τὸ λαὸ στὴν ἀντιστροφὴ τῆς πτωτικῆς του πορείας. ῾Ο ἄνθρωπος εἶναι, βέβαια, ἐλεύθερος, ἀλλὰ χωρὶς τὸν ἀληθινὸ Θεὸ εἶναι ἀνυπεράσπιστος ἐνάντια στὸ κακό.”

Ο ιδρυτής της Χ.Δ. και της “Χ”, ο αείμνηστος Χριστιανός αγωνιστής της Δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης Νίκος Ψαρουδάκης, με την αρθρογραφία του κατέρριψε το “χριστιανικό” προσωπείο του χουντικού καθεστώτος, αλλά και καταπολέμησε την απόπειρα της Χούντας να νομιμοποιηθεί πολιτικά με την “πολιτικοποίηση” Μαρκεζίνη. Χωρίς τις σημερινές βεβαιότητες και πολιτικές παραδοχές, ο Νίκος Ψαρουδάκης το μόνο που δεχόταν ήταν η αποχώρηση των δικτατόρων και η επιστροφή στη δημοκρατική ομαλότητα, με ταυτόχρονη καταπολέμηση όλων εκείνων των παθογενειών οι οποίες είχαν δημιουργήσει πατήματα και προσχήματα για τη δικτατορική εκτροπή.

“ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΙΛΑΤΕ κ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕ; “

Τον παραπάνω τίτλο είχε το ιστορικό άρθρο του φύλλου του Ιουνίου 1973 του Νίκου Ψαρουδάκη, όπου γραφόταν μεταξύ άλλων:

«Ὁ κ. Παπαδόπουλος μᾶς ἐκάλεσε σὲ τόνο στρατιωτικοῦ παραγγέλματος ν’ ἀναφωνήσωμε: «Ζήτω ἡ Δημοκρατία» ! Ἔτσι  ξαφνικά, ἐν τῶ ἅμα καὶ τὸ θαῦμα, οἱ πρωτεργάτες τῆς ἑξάχρονης «ἀνωμαλίας» ἔκαμαν στροφὴ 180 μοιρῶν, κατάργησαν τὴν Βασιλευομένη Δημοκρατία κι «ἐγκατέστησαν» τὴν ἀβασίλευτη! (…) ὁ τίτλος λοιπὸν τοῦ πολιτεύματος, τὸ Πολυχρόνιο κι οἱ φωτογραφίες στὰ Δημόσια Γραφεῖα ἦταν ἡ οὐσία τῆς Δημοκρατίας; ὅταν ἡ Δημοκρατία καταλύθηκε τὴν 21 Ἀπριλίου 1967, τὴν ἴδια μέρα ἄλλαξαν τὰ πάντα. Τὰ ἀτομικὰ δικαιώματα καταπατήθηκαν, πολίτες συνελήφθησαν, κόμματα ἔκλεισαν, ὁ Τύπος φιμώθηκε, ὁ λαὸς ἀπὸ κυρίαρχος ἔγινε κυριαρχούμενος, κι ἡ μοναδικὴ «ἐλευθερία» τοῦ πολίτου ἦταν νὰ ἐπευφημῆ τοὺς σωτῆρες του! Τώρα ποὺ ἐπαναφέρθηκε ἡ Δημοκρατία καὶ μάλιστα ἡ ἀβασίλευτη, γιατὶ δὲν ἦρθαν μαζί της ὅλα ἐκεῖνα ποὺ ἀναγκαῖα τὴν ἀκολουθοῦν; Γιτὶ τότε ποὺ ἦρθε ἡ δικτατορία δὲμ ἦρθε ὡς λέξη ἀλλὰ ἦρθε ὡς πράξη καὶ τώρα ποὺ «ἦρθε» ἡ Δημοκρατία ἦρθε ὡς λέξη καὶ ἀπουσιάζει ὡς πράξη;»Ἰούνιος 1973. Ἀπὸ τὸ πρωτοσέλιδο ἄρθρο μὲ τὸν παραπάνω τίτλο. Μετὰ τὸ «Κίνημα τοῦ Ναυτικοῦ» τοῦ Μαΐου, τὸ «Ὑπουργικὸ Συμβούλιο» τῆς Χούντας ἄλλαξε μὲ ἀπόφασή του τὸ πολίτευμα ταῆς χώρας σὲ «ἀβασίλευτη δημοκρατία». Τὴν ἀπόφαση αὐτὴ ἐπκύρωσε μὲ νόθο Δημοψήφισμα, στὸ ὁποῖο ὁ Νίκος Ψαρουδάκης καὶ ἡ «Χ» κάλεσαν τὸ Λαὸ νὰ ψηφίσει ΟΧΙ.

Η αρθρογραφία του Νίκου Ψαρουδάκη, όλο και πιο επιθετική, προκάλεσε κατακόρυφη άνοδο της κυκλοφορίας της εφημερίδας, που άγγιξε και τις 100.000 φύλλα, παρά το κλίμα τρομοκρατίας. Του στοίχισε όμως την εξορία στη Γυάρο από τη δικτατορία του Ιωαννίδη. Με το άρθρο “Ο ΤΥΡΑΝΝΟΣ ΕΠΕΣΕ. ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΚΑΙ Η ΤΥΡΑΝΝΙΑ” τον Δεκέμβριο του 1973, αμέσως μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου η εφημερίδα έκλεισε. Στη ΦΩΤΟ η πόρτα των τότε γραφείων επί της οδού Σόλωνος 126, με λουκέτο και αλυσίδα που πέρασε τότε η αστυνομία.    

Ξανακυκλοφόρησε τον Ιούλιο του 1974, αδιαλείπτως μέχρι σήμερα, μετά την πτώση του καθεστώτος τον Ιούλιο του 1974 και την επιστροφή του Νίκου Ψαρουδάκη από τη Γυάρο.