η σημερινή trap έχει απομακρυνθεί από την φιλοσοφία της rapμουσικής και η ενασχόληση με κοινωνικά ζητήματα δεν “πουλάει” πια, ο καλλιτέχνης Zdrag Dilla ήρθε για να παντρέψει το καινούριο trend της trap, με θέματα και ήχους που νομίζαμε ότι μας είχαν εγκαταλείψει ανεπιστρεπτί.
Η Sauciety, ως χορηγός επικοινωνίας της Minor Music, της δισκογραφικής εταιρίας που αντιπροσωπεύει τον ανερχόμενο artist, ήρθε σε επαφή με τον Zdrag Dilla με τον οποίο κάναμε μια κουβέντα εφ’ όλης της ύλης: από το καινούριο track “Κρυφά Χαρτιά | Η Αρχή” μέχρι την κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας στην Ελλάδα, και όχι μόνο, είμαστε έτοιμοι να σας παρουσιάσουμε όλο το sauce της υπόθεσης.
https://www.youtube.com/watch?v=oIFP8JROYWw&feature=emb_title
Ξέρω πολλούς μουσικούς που έχουν κερδίσει την αναγνώριση μέσα από ένα πολύ συγκεκριμένο genreκαι φοβούνται να δημοσιεύσουν μερικά από τα καλύτερα tracks που έχουν γράψει, επειδή ο κόσμος δεν τους έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοιο και φοβούνται τις αντιδράσεις.
Αρχικά, παρόλο που στην εισαγωγή μιλάω για την trap μουσική, τα τραγούδια που έχεις ανεβάσει ως τώρα στο YouTubeυποδηλώνουν μια πιο σύνθετη καλλιτεχνική ταυτότητα. Πώς θα αυτοπροσδιοριζόσουν ως καλλιτέχνης εάν έπρεπε να βάλεις μια ταμπέλα σε αυτό που κάνεις;
Νομίζω πως θα ήταν πολύ δύσκολο, έως και αδύνατο να περιορίσω τον εαυτό μου σε μια μόνο συγκεκριμένη ταμπέλα. Και χαίρομαι που μου κάνεις αυτή την ερώτηση γιατί πιστεύω πως ο εγκλωβισμός των artists μέσα σε πολύ περιορισμένα κουτάκια είναι κάτι που πρέπει να ξεπεραστεί. Ξέρω πολλούς μουσικούς που έχουν κερδίσει την αναγνώριση μέσα από ένα πολύ συγκεκριμένο genre και φοβούνται να δημοσιεύσουν μερικά από τα καλύτερα tracksπου έχουν γράψει, επειδή ο κόσμος δεν τους έχει συνηθίσει σε κάτι τέτοιο και φοβούνται τις αντιδράσεις. Γενικά ο κόσμος δυσκολεύεται να αποδεχτεί την αλλαγή.
Πως ξεκίνησες να ασχολείσαι, λοιπόν, με την μουσική;
Γράφω μουσική από την ηλικία των 9. Την πρώτη φορά που τραγούδησα μπροστά σε κοινό, ήμουν 11 χρονών. Πίσω στον τόπο καταγωγής μου, την Δεσκάτη Γρεβενών, είχαμε δημιουργήσει μια punk rock μπάντα, την Trigger Gap με τους οποίους ξεκινήσαμε να κάνουμε lives σε μαγαζιά της περιοχής. Το μεγαλύτερο live μας ήταν στο Outdoor festivalστα Γρεβενά, όπου ανοίξαμε την συναυλία του Παπακωνσταντίνου. Ήμουν 17 χρονών τότε και νομίζω εκεί ήταν που κατάλαβα την αγάπη μου για τα lives και την άμεση επαφή με τον κόσμο.
Λίγα χρόνια μετά, το συγκρότημα διαλύθηκε καθώς οι περισσότεροι μετακομίσαμε σε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας, αλλά το “μικρόβιο” της μουσικής παρέμεινε. Η αφορμή για να ξεκινήσω και πάλι να κάνω μουσική ήρθε το 2017, μετά από επικοινωνία του Mark Angelo συνεργάτη του Κώστα Καλημέρη, σχετικά με ένα demo της αδερφής μου Ραφαηλίας, η οποία επίσης ασχολείται με το τραγούδι. Όλο αυτό με παρακίνησε να συνεχίσω κάτι που ένιωθα ότι είχα αφήσει στη μέση.
Παράλληλα οι περισσότερες παρέες μου ασχολούνταν επαγγελματικά με τον καλλιτεχνικό χώρο. Έτσι, όπως κάποιος βλέπει κάθε μέρα σειρές στο Netflix, εγώ βλέπω τους φίλους μου, που λόγω δουλειάς είναι συχνά κλεισμένοι μέσα σε studios και γράφουν μουσική. Με αυτό τον τρόπο, πήρα κι εγώ το έναυσμα να ασχοληθώ και πάλι με αυτό που αγαπάω μετά από τόσα χρόνια.
(Σημείωση της αρθρογράφου: ο Κώστας Καλημέρης είναι το πρόσωπο πίσω από την επωνυμία Black Rock Studios, ένα από τα πιο σπουδαία studio ηχογράφησης παγκοσμίως. Βρίσκεται στην Σαντορίνη και έχει υπογράψει δουλειές με τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής όπως είναι ο Justin Bieber και οι One Republic.)
Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σου επιρροές;
Το ξέρω ότι είναι συνηθισμένη απάντηση, αλλά πραγματικά ακούω τα πάντα. Στο σπίτι μπορεί να ακούσω Dancehall επειδή θέλω κάτι πιο ανεβαστικό πριν βγω για το ποτό μου ας πούμε, αλλά όταν είμαι σε φάση χαλάρωσης ακούω από rock μπαλάντες μέχρι και πιάνο. Αγαπημένος μου πιανίστας είναι ο Ludovico Einaudi.
Θα χαρακτήριζες τα κομμάτια σου ως αυτοβιογραφικά;
Θα τα έλεγα βιωματικά. Δηλαδή εμπνέομαι από καταστάσεις που έχω ζήσει και πράγματα που έχω αισθανθεί.
Πίσω στα κρυφά χαρτιά, πρόκειται για ένα κομμάτι αρκετά διαφορετικό από αυτά που έχουμε ακούσει μέχρι τώρα. Ποιες θα έλεγες ότι είναι οι βασικές του ιδιαιτερότητες;
Στα κρυφά χαρτιά προσπάθησα να πετύχω κάτι που δεν συμβαίνει πολύ συχνά στη σημερινή μουσική σκηνή. Συνδυάζω την σύγχρονη trap με πιο παλιούς, rap ήχους. Έχω δώσει μεγάλη έμφαση στους στίχους καθώς πρόκειται για ένα κομμάτι με πιο σοβαρά, κοινωνικά μηνύματα. Επίσης τα κρυφά χαρτιά είναι μια συνδυαστική δουλειά: το clipπαντρεύεται με το κομμάτι και τα οπτικά στοιχεία λειτουργούν συμπληρωματικά με τα ηχητικά.
Πιστεύω πως κανείς δε μπορεί να προχωρήσει για πολύ εάν δεν είναι διατεθειμένος να λειτουργήσει ως μέλος ενός ευρύτερου συνόλου.
Φαίνεται πως οι δουλειές σου αποτελούν προϊόν μιας ομαδικής προσπάθειας. Αυτό είναι αρκετά ασυνήθιστο αν σκεφτείς πως οι περισσότεροι μουσικοί στη χώρα βλέπουν το αντικείμενο ως “μοναχικό σπορ”.
Ίσως έχει να κάνει με το ότι το ξεκίνημά μου ήταν ομαδικό, μέσα από τη μπάντα. Αλλά πάντα μου άρεσε να δουλεύω ομαδικά και πιστεύω πως κανείς δε μπορεί να προχωρήσει για πολύ εάν δεν είναι διατεθειμένος να λειτουργήσει ως μέλος ενός ευρύτερου συνόλου.
Όντως, σε αυτό το clip υπήρξε μια πιο συλλογική προσπάθεια. Βλέπουμε για πρώτη φορά τον γνωστό youtuber κάνναβης Gonzo να βρίσκεται μπροστά και πίσω από τις κάμερες, σε συνεργασία με τον director Απόστολο Ζυγούρη. Την οργάνωση της παραγωγής ανέλαβε η Minor 6 σε συνεργασία με την New Era Stoners και χορηγός επικοινωνίας είναι η Sauciety, αλλά αυτό φαντάζομαι το ξέρετε ήδη!
Γενικά όμως, ό,τι έχω κάνει ως τώρα, γίνεται υπό την αιγίδα της δισκογραφικής εταιρίας που με εκπροσωπεί, Minor Music. Και θέλω εδώ να προσθέσω, ότι μετά από το release του τελευταίου μου κομματιού, η διοίκηση έχει ανοίξει τις πόρτες και σε νέους καλλιτέχνες και έχει έρθει ήδη σε επαφή με αρκετά ανερχόμενα ονόματα
Είναι δύσκολο να καταλάβεις που τελειώνει το “θέλω” και που αρχίζει το “πρέπει”.
Ποιο είναι το βασικό μήνυμα που προσπαθείς να περάσεις με το τελευταίο σου τραγούδι;
Είναι πολλά τα θέματα που θίγω μέσα στο τελευταίο μου κομμάτι, αλλά αν ο ακροατής κρατήσει ένα πράγμα, αυτό θα ήθελα να είναι πως πρέπει να ακολουθεί το δικό του όραμα και να μην παρασύρεται από αυτό που του λένε πως θα έπρεπε να κάνει. Είναι κάτι που κι εγώ προσπαθώ να εφαρμόζω καθημερινά και ξέρω ότι δεν είναι πάντα εύκολο, ειδικά όσον αφορά τις πιο μικρές ηλικίες, καθώς είναι δύσκολο να καταλάβεις που τελειώνει το “θέλω” και που αρχίζει το “πρέπει”.
Δυστυχώς στην Ελλάδα, όχι μόνο στη μουσική βιομηχανία αλλά σε όλους τους τομείς, ισχύει η παροιμία που λέει “σόι πάει το βασίλειο”.
Ποιες πιστεύεις ότι είναι οι βασικές δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει κάποιος που προσπαθεί τώρα να μπει στη μουσική βιομηχανία;
Δυστυχώς στην Ελλάδα, όχι μόνο στη μουσική βιομηχανία αλλά σε όλους τους τομείς, ισχύει η παροιμία που λέει “σόι πάει το βασίλειο”. Η μουσική σκηνή, όμως, και ειδικά ο χώρος της trap έχει κορεστεί σε τέτοιο βαθμό, που μόνο αυτοί που κάνουν κάτι πρωτότυπο και λένε τη δική τους αλήθεια μπορούν να προχωρήσουν. Έχω παρατηρήσει ότι πολλοί γράφουν κομμάτια με κριτήριο το τι θα πουλήσει καλύτερα, αντιμετωπίζοντας τα κομμάτια τους ως ένας προϊόν προς πώληση και όχι σαν ένα δημιούργημα που τους εκφράζει.
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχηθώ καλοτάξιδο για τα “Κρυφά Χαρτιά | Η Αρχή“! Και τελευταία ερώτηση: Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Ευχαριστώ πολύ!
Όσον αφορά τα επόμενα βήματά μου, έχω ήδη καμιά δεκαριά στακαρισμένα κομμάτια ποικίλης θεματολογίας που θα βγουν σιγά-σιγά μέσα στο επόμενο διάστημα· κάποια θα δημοσιευτούν μόνο ως audio και άλλα θα βγουν με clip. To επόμενο Track θα είναι το Rihanna, ένα κομμάτι πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα, ανεβαστικό, καλοκαιρινό, με Dancehall επιρροές και μια συνεργασία-έκπληξη. Ελπίζω ο κόσμος να διασκεδάσει με αυτό όσο και εμείς που το φτιάξαμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου