Τα Γρεβενά μας

Γράφει ο Τάσος Σεβαστιάδης

Τα Γρεβενά μας είναι μία μικρή γωνιά της χώρας μας και όμως όπως έλεγαν οι προπάτορές μας… «ουκ εν τω πολλώ το ευ», δεν έχει καμία απολύτως σημασία ότι είναι μικρή γεωγραφική περιοχή.

Όταν επέλεξα να ζήσω εδώ πήρα υπόψη κάποια σημαντικά πράγματα. Είναι ο τόπος που γεννήθηκα και μεγάλωσα που έζησα την εφηβεία μου με τις χαρές, τις φουρτούνες μου, το πρώτο τσίμπημα του βέλους του θεού των μύθων μας έρωτα. Είναι ο τόπος που αγαπώ, ενώ ταξιδεύοντας στις πέντε ηπείρους δεν βρήκα κάτι όπως αυτό που με δένει εδώ, παρότι έχω δει σπάνιας ομορφιάς τόπους και στις πέντε ηπείρους.

 Αυτό έχει να κάνει με την ανάγκη του κάθε ανθρώπου και όλων των ζώων, την ανάγκη του ζωτικού χώρου. Ο δικός μου ζωτικός χώρος βρίσκεται στις παρυφές της μεγάλης και ιερής Πίνδου. Την  Πίνδο της σπάνιας ζωής του θηλαστικού γένους, των πτηνών, των ερπετών και των αμφίβιων, δηλαδή της πανζωίας της οξιάς, του αειθαλούς μαύρου πεύκου και του μυρωδάτου ρόμπολου (λευκόδερμης Πεύκης) της Πίνδου, όπως την έζησα στα παιδικά μου χρόνια στο «Μπάτη Φούρλου» και στο «Κολέου» στη «Βάλια Κάλντα» και στη «Φλέγκα» στο «Βενέτικο» και στην «Κουπίτσα» που  βοσκώντας τα γελάδια μας στα ξερολείβαδα του «Χούρχουλα» ένιωθα ένας μικρός, αλλά πολύ μεγάλος ημίθεος σαν αυτούς της μυθολογίας μας. Στο «Ντέμο» και στον «Πρίπορο» που παρόλα τα κυνηγητά του αγροφύλακα, ψάχναμε για πεταρούδια στις φωλιές των πουλιών που τις φτιάχναν στα πιο απίθανα σημεία των δέντρων και των θάμνων.

Η ψυχή μου βρίσκεται στις μάχες των ώριμων μου πια χρόνων με τον Κεραυνό γυναικών που με την προσπάθεια των γυναικών έφτασε σε ύπατα σημεία αξιοσύνης. Στις φιλάθλους γυναίκες μητέρες της κερκίδας, στη Μυρτώ, στη Βάσω, στην Λένα  με τις τσιρίδες, στη Βάσω και τον Γιώργο, συν  τον Βαγγέλη που ήταν παρόντες σε όλους τους αγώνες και ιδίως στη «φωλιά του κούκου» το ΔΑΚ Πτολεμαΐδας, την Νανά, την Τασούλα, η Ρούλα και άλλες.

Και τέλος στην πολύτιμη συνεργάτιδά μου και παλιά αθλήτρια Μαρία που σήκωνε σημαντικό βάρος των διοικητικών καθηκόντων και άλλων πρακτικών εφαρμογών που με πρωτοβουλία της έκανε.

Τέλος στον υποστηρικτή χορηγό και φίλο της «Πέρδικας» Σπηλαίου Θεόδωρο Θεοδώρου και τη γυναίκα του Βασιλική.

Αυτά τα Γρεβενά αγάπησα εγώ που η ζωή μου με όλα αυτά μοιάζει με ένα όμορφο όνειρο και βεβαίως είναι δεμένη.