"Λυρισμός"

Γράφει ο Τάσος Σεβαστιάδης

            Υπάρχει μία χώρα που την λένε Μεσογαία. Υπάρχει όμως μόνο στα μυαλά των λυρικών ανθρώπων που μπορεί να είναι ο καθένας μας. Σ’  αυτών που διακατέχονται από μία κουλτούρα που έχει να κάνει με...

τον πολιτισμό της φύσης και της κοινωνικής πραγματικότητας.

Βέβαια η έννοια της λέξης κουλτούρα έχει σήμερα χάσει το νόημά της από τους νεόπλουτους «γιάπης-γραικύλους» που δεν άντεξε η συνείδησή τους αυτοί να έχουν το χρήμα, άρα τη δύναμη, και ο πολιτισμός να καθορίζεται από την ανθρωπιά, την καθαρή σκέψη και την επιστημονική καθαρότητα κάποιον «νηστικών» και «ξεβράκωτων» της «πλέμπας» και του προλεταριάτου. Έτσι ενώ η «πλέμπα» ανά τους αιώνες να θεωρεί την Μεσογαία σαν μία ενιαία χώρα γύρω από τη θάλασσα της Μεσογείου, οι «γιάπης» των αιώνων τη χώρισαν σε Τουρκία, Λίβανο, Ισραήλ, Παλαιστίνη, Αίγυπτο, Λιβύη, Αλγερία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα κλπ.

Οι κλιματολογικές συνθήκες είναι τέτοιες στην Μεσογαία που κάνουν τον άνθρωπο εύθυμο, γεμάτο θέληση για ζωή, τραγουδισταρά, χορευταρά και οπαδό της κρασοκατάνυξης, εργατικό και λεβέντη. Βέβαια δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι μεγάλοι πολιτισμοί δημιουργήθηκαν στις όχθες γύρω από τη Μεσόγειο. Ο κάτοικος της «πλέμπας» είναι ο δημιουργός της κάθε υλικής υποδομής, ενώ ο «γιάπης» σε αντίθεση γίνεται καταστροφέας όταν δεν μπορεί να ιδιοποιηθεί αυτήν την υποδομή. Ο κάτοικος της «πλέμπας» της Μεσογαίας είναι ρομαντικός και διακατέχεται από έναν άκρατο λυρισμό.

Αυτά όλα τα σκέφτομαι καθώς η 7η πρωινή ώρα με βρίσκει όχι στην όχθη του Αιγαίου, αλλά μέσα στην αγκαλιά της θάλασσας κοιτώντας στο βάθος του ορίζοντα που το μόνο που διακρίνεται είναι η καμπύλη που για τους παλιούς προπάτορές μας αυτή η καμπύλη αποδείκνυε ότι η γη είναι στρογγυλή και με μαγεύουν οι ροζ ανταύγειες στην περιφέρεια όπου θα σκάσει μύτη ο ήλιος ο ζωοδότης, όπως δέχονταν όλοι οι άνθρωποι.

Σε λίγα λεπτά βγαίνει ο ήλιος ο ηλιάτορας μέσα από τα σπλάχνα της θάλασσας, δειλά ένα κόκκινο ημικύκλιο στην αρχή και σε λίγα λεπτά…  Να τος ολόκληρος… Η μαγεία του είναι τέτοια, όσο και το πυρακτωμένο του χρώματός του…  Αχ… Μεσογαία μου… Όνειρό μου…

27/9/2020