Ήμασταν παιδιά δύο αδερφών που από τον Πόντο εγκαταστάθηκαν στα... Γρεβενά, στην συνοικία του Μερά όταν ήταν ένας κηπότοπος και υποβαθμισμένη περιοχή της πόλης.
Στο ίδιο σπίτι, στην ίδια αυλή, στις ίδιες αλάνες, σε αυτοσχέδια γήπεδα έτρεχε στον χρόνο η παιδική και εφηβική μας ζωή. Στο καθαρό μας τότε ποτάμι με πολύ περισσότερο νερό έμπαινες στους μεγάλους κόρφους και κρατούσες την ανάσα σου πάνω από δύο λεπτά για να βγάλεις το μεγάλο ψάρι και εγώ στην όχθη χοροπηδούσα από χαρά.
Στα φτωχικά μας εκείνα χρόνια το όραμα της ζωής φάνταζε πολύ μακρινό και επίπονο και οι συνθήκες πολύ δύσκολες για να κινηθείς και όταν, ξάδερφε, πέρασα στο Πολυτεχνείο δεν θα ξεχάσω την μεγάλη σου χαρά, γιατί ένιωσες περηφάνια και ακόμα πιο πολύ στο αξίωμα του Βουλευτή.
Ήσουν υπόδειγμα καλοσύνης στην αγορά της πόλης μας στο εμπόριο φρούτων και προκάλεσες μεγάλη θλίψη σε όσους σε είχανε τόσα χρόνια γνωρίσει. Δεν θυμάμαι ποτέ ξάδερφε να έχεις θυμώσει, να έχει βγει ύβρης από το στόμα σου και να έχεις σηκώσει απειλητικά το χέρι σου.
Πάντα ήρεμος, εγκρατής, ταπεινός, ευγενικός, ο πολύτιμος μεγάλος μου ξάδερφος.
Θα υπάρχεις στην μνήμη μας για πάντα, μια φωτεινή μορφή που θα μας προκαλεί σεβασμό και αγάπη.
Μετά τιμής,
Κυριάκος Ταταρίδης
Αρχιτέκτων Μηχανικός
Πρώην Βουλευτής Ν. Γρεβενών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου