Δημήτρη, πως ήταν το πρώτο διάστημα της καραντίνας;
Δ.Τ.: Το πρώτο διάστημα της καραντίνας ήταν μια πρωτόγνωρη κατάσταση για όλους. Όλα μπήκαν σε πάγο. Στην αρχή νομίζαμε ότι θα ήταν για λίγο. Όμως η κατάσταση όλο και χειροτέρευε μέχρι που έγινε συνήθεια. Μέσα σε αυτή την άσχημη συνήθεια έπρεπε να συνεχίσουμε. Η μουσική ήταν η διέξοδος, όπως πάντα… Είχα πλέον πολύ περισσότερο χρόνο, κλείστηκα στο στούντιό μου και πολλά όμορφα τραγούδια, τα οποία ευελπιστώ ότι θα τα ακούσετε σύντομα, γεννήθηκαν.
Υπήρξε – από όσο γνωρίζουμε – αλληλεγγύη στους μουσικούς για τους οποίους διάφοροι Σύλλογοι και Φορείς, συγκέντρωναν βοήθεια για τη σίτιση και άλλες ανάγκες.
Δ.Τ.: Ακριβώς. Οι μουσικοί και οι καλλιτέχνες γενικότερα, αν και ζουν και εργάζονται, μέσα σε ένα πολύ ανταγωνιστικό χώρο, μπρος στις ανάγκες που δημιούργησε αυτή η λαίλαπα, όλα ξεπεράστηκαν. Γρήγορα οργανώθηκαν συλλογικότητες και όχι μόνο. Η αλληλεγγύη πήρε σάρκα και οστά. Να αναφέρω ότι ο Σύλλογος Μουσικών Θεσσαλονίκης, έδινε μερίδες φαγητό κάθε μέρα σε δεκάδες συναδέλφους. Όμως και ο κάθε ένας από εμάς, προσπάθησε να βοηθήσει οποιονδήποτε συνάδελφο είχε ανάγκη. Το ευρύ κοινό, συνήθως πιστεύει ότι οι μουσικοί έχουν μια πολύ επικερδή εργασία και ότι δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Θα ήθελα να ενημερώσω ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Τα τελευταία χρόνια, η επέλαση του ιού, αλλά και τα μέτρα που ισχύουν, έχουν φέρει τους μουσικούς σε άθλια κατάσταση. Μπορεί να δόθηκαν κάποια βοηθήματα, αλλά αυτά δεν ήταν ικανά να καλύψουν το κόστος ζωής όπως αυτό διαμορφώνεται σήμερα.
Και ερχόμαστε στο σήμερα όπου οι φόβοι επιβεβαιώθηκαν και η εστίαση αλλά και η μουσική, υπόκεινται σε νέα δοκιμασία. Πως νιώθεις ως άνθρωπος που πλήττεται άμεσα;
Δ.Τ.: Έπειτα από 10 χρόνια οικονομικής κρίσης, έπειτα από την ολοκληρωτική κατάρρευση της δισκογραφίας έπειτα από την ουσιαστική κατάργηση του cd και της τελικής επικράτησης του youtube, ήρθαν και τα σημερινά μέτρα. Πολύ φοβάμαι ότι ο πολιτισμός, ίσως να διανύει τη πιο δύσκολη περίοδό του διαχρονικά. Πιστεύω ότι θα περάσει πολύς καιρός ως ότου ο κλάδος μπορέσει να επανέλθει, έστω ως ένα επίπεδο στην προ πανδημίας πραγματικότητα. Και αυτό δυστυχώς, έχει μεγάλη επίπτωση στο πολιτισμό του τόπου. Οι δυσκολίες πλέον είναι ανυπέρβλητες. Το κράτος πρέπει να σκύψει πάνω από το πολιτισμό και να τον στηρίξει. Να τον στηρίξει ουσιαστικά. Δεν αρκεί η επιδοματική πολιτική που εφαρμόζεται ως τώρα.
Υπάρχουν συνάδελφοί σου που έχουν εγκαταλείψει τον καλλιτεχνικό χώρο για να επιβιώσουν μέσα από άλλα επαγγέλματα. Υπάρχουν χώροι για να παρουσιάσει κάποιος τη δουλειά του; Και δεν μιλάμε για τη δεδομένη στιγμή….
Δ.Τ.: Δυστυχώς αυτό είναι αλήθεια. Βλέπουμε άξιους συναδέλφους, πολλές φορές με μεγάλη ιστορία στο χώρο, να αναγκάζονται να ασχοληθούν με άλλες εργασίες. Η πανδημία ήρθε να ολοκληρώσει το κακό που άφησε πίσω της η οικονομική κρίση. Η οικονομική δυσπραγία οδήγησε στη παύση λειτουργίας πολλών μουσικών, και όχι μόνο, σκηνών. Πλέον στη Θεσσαλονίκη, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, όπου εδράζονται τα δύο καλύτερα πανεπιστήμια μουσικών σπουδών της χώρας, η πόλη η οποία έχει τροφοδοτήσει με τεράστια ταλέντα τη μουσική σκηνή της χώρας… Και όμως σήμερα έχει πλέον ελάχιστες μουσικές σκηνές. Ίσως λιγότερες από τα δάχτυλα του ενός χεριού. Που λοιπόν να παρουσιαστούν οι νέες δουλειές; Τα καινούργια τραγούδια; Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα.
Παρατηρούμε επίσης, μικρά και ευέλικτα σχήματα με μικρό κόστος στα live. Πολλοί δημιουργοί γίνονται και ερμηνευτές και οι πολυάριθμες μπάντες τείνουν να εξαφανιστούν….
Δ.Τ.: Ο κόσμος είναι μουδιασμένος. Στους λίγους χώρους που υπάρχουν έρχονται να προστεθούν τα μέτρα. Πλέον βλέπουμε ότι τα μαγαζιά δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στη νέα πραγματικότητα. Η ανάγκη της προσαρμογής είναι φανερή. Και τη βλέπουμε να γίνεται με το πιο δυσάρεστο τρόπο. Σχήματα των δύο ή τριών ατόμων, είναι αυτά που κυριαρχούν πια. Έχουμε ξεχάσει τις μπάντες με μια πλήρη ορχήστρα. Και αυτό φυσικά, δημιουργεί εκπτώσεις από τη καλλιτεχνική δημιουργία.
Βλέπεις με αισιοδοξία το επόμενο διάστημα;
Δ.Τ.: Γενικότερα είμαι αισιόδοξος άνθρωπος και πάντα προσπαθώ να βρω το καλό, ή την ευκαιρία μέσα από κάθε δυσκολία. Πιστεύω ότι η ζωή είναι κύκλος. Άρα όλα θα περάσουν και όλα θα γίνουν όπως πριν. Δυστυχώς όμως βλέπω ότι αυτό δε θα έρθει τόσο γρήγορα. Μέχρι τότε απαιτείται, υπομονή, προσαρμογή και δημιουργία.
Τελικά, πόσο απαραίτητη είναι η μουσική στη διασκέδαση;
Δ.Τ.: Μα γίνεται να υπάρξει διασκέδαση δίχως μουσική; Γενικότερα ψυχαγωγία… Όμως η μουσική δεν είναι μόνο αυτά. Η μουσική είναι έκφραση, είναι ταξίδι, είναι συναισθήματα… Πως μπορούν να μην υπάρχουν όλα αυτά;
Και τι ετοιμάζεις δισκογραφικά;
Δ.Τ.: Αυτό τον καιρό είμαι στο στούντιο και είναι σχεδόν έτοιμα να κυκλοφορήσουν δύο τραγούδια σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όμως ταυτόχρονα ετοιμάζονται και άλλα τραγούδια όπως επίσης εκκολάπτονται νέες, πάρα πολύ ενδιαφέρουσες συνεργασίες. Όλα απαιτούν το χρόνο τους και όλα θα γίνουν στο καιρό τους.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου