ΟΙ ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ

Γράφει ο Τάσος Σεβαστιάδης

Τον παραμελημένο από την πολιτεία τόπο μας, λόγω των προσεχών εκλογών, επισκέφτηκαν δύο πρωτοκλασάτα στελέχη της υπάρχουσας κυβέρνησης.

Δεν μπόρεσα να τους ακούσω, να ιδώ δηλαδή το προεκλογικό τους καλάθι, ώστε να δω από κοντά το μέγεθος των «υποσχέσεων» αλλά και τις «λύσεις» των προβλημάτων που θα μας δώσουν.

Πιστεύω ότι είναι αναξιόπιστοι, διότι τις λύσεις της δίνεις όσο κυβερνάς και όχι την ώρα που θέλεις να «ξαναβγείς» για να κυβερνήσεις.

Όμως με τα συγκεκριμένα στελέχη υπάρχει και το εξής ζήτημα. Ο ένας έφτασε στην κορυφή της ιεραρχίας της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας, δηλαδή γραμματέας του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και ο άλλος ήταν από τα πρωτοκλασάτα στελέχη του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ.  Ότι έκαναν, είναι δική τους δουλειά και δεν μας αφορά, είναι δικό τους θέμα συνείδησης. Εγώ όμως μπορώ να αναρωτηθώ και να τους κρίνω, αναρωτώμενος για το ποια προβλήματα μπορούν να με λύσουν;  Αυτά τα άλυτα προβλήματά μου της τελευταίας πενταετίας που με έταζαν τα πρώτα τους χρόνια σαν πολιτικοί με εντελώς διαφορετική αντίληψη, ιδεολογία και θέση στην πολιτική, αλλά και την οικονομική διαδικασία;  Έχω επίσης το δικαίωμα να αναρωτηθώ μήπως θεωρούμεθα εκείνο το είδος της υποσαχάριας Αφρικής τους ονομαστούς κάφρους; Μπορώ επίσης να σκεφτώ και λόγω των 200 χρόνων που γιόρτασαν οι αφέντες μας από την έναρξη της χαμένης μας επανάστασης του 1821 και να θεωρήσω ότι μας περιπαίζουν όπως οι οθωμανοί τον όμαιμο λαό μας την εποχή της τουρκοκρατίας και μας βλέπουν σαν σύγχρονους ραγιάδες;

 Είναι αλήθεια ότι είναι η εποχή τους… Βρίσκουν το λαό τουφαρισμένο στο γιατάκι του γιατί με τις αντιλήψεις τους που τον πέρασαν, π.χ. «όλοι ίδιοι είναι», «τι σε νοιάζει εσένα», «κοίτα να κάνεις τη δουλειά σου» και χίλια δυο τέτοια σαθρά, τον καλοβόλεψαν στον καναπέ. Γιατί αν δεν είναι καναπές αυτός, τότε τι είναι;

 Δεν είναι εξοργιστικό; Παίρνουν με τον πιο αισχρό τρόπο τα σπίτια του «κοσμάκη» όπως τον λεν και δεν κουνιέται κουνούπι (εκτός το ΠΑΜΕ βεβαίως). Μόνο αυτοί οι 700.000 με ένα εκατομμύριο να βγαίναν να αντισταθούν, καμία κυβέρνηση δεν μπορούσε να μείνει στη θέση της.

Δεν θέλω να σταθώ και σε κάποια γλίσχρα και αισχρά πρόσωπα που γελάν και κοροϊδεύουν το λαό αυτόν. Ξέρω ότι είναι η εποχή τους. Όμως οι εποχές αλλάζουν.

Τότε έλεγε ένας μεγάλος, οι κάτω δεν θέλουν να κυβερνηθούν όπως τους κυβερνούσαν ως τώρα και οι πάνω δεν θα μπορούν να κυβερνήσουν όπως μέχρι τώρα που κυβερνούσαν. Τον ήξεραν αυτόν οι «αριστεροί» σημερινοί επισκέπτες του τόπου μας που αλλά έλεγα στα νιάτα τους και αλλά τώρα στα γεράματά τους;