Ο «άρτος ο επιούσιος», οι ασφαλιστές & τα 200 Τεύχη του «ΝΑΙ»!

Γράφει ο Ευάγγελος Γ. Σπύρου

Η πιο συχνή προσευχή των Χριστιανών σε όλη τη Γη, είναι η λεγόμενη Κυριακή προσευχή, που ο πολύς κόσμος λέει απλά το «Πάτερ ημών», και...

από εκεί είναι η απάντηση που δίνουν μερικοί όταν τους ρωτάς «τι κάνουν» και απαντούν παλεύω για τον επιούσιο!

Ανάμεσα στα αιτήματα των ανθρώπων προς τον Θεό είναι και η φράση «τον άρτον τον επιούσιον δος ημίν σήμερον», που η κατά λέξη μετάφρασις σημαίνει: «Τον άρτον μας τον αναγκαίο δια την συντήρησιν της ουσίας μας και υπάρξεώς μας δος μας τον σήμερον». Η προσευχή «Πάτερ ημών» σε λίγες φράσεις λέει όλα εκείνα που ενδιαφέρουν κάθε άνθρωπο, πνευματικά και υλικά και αφορούν τη ζωή του.

Ποιος είναι ο «επιούσιος άρτος» για τον οποίο νοιάζονται οι άνθρωποι και καλούνται να ασφαλίσουν, να προστατέψουν οι ασφαλιστές, και επί 200 τεύχη εμείς αρθρογραφούμε; Και ας δούμε καλύτερα αν μπορούν και οι μεν και οι δε να τον εξασφαλίσουν για πάντα! Περιλαμβάνεται στον «επιούσιο» και η εξουσία τους; Και η δόξα τους; Και η κάθε τους απόλαυση; Και τα μετάλλια και αξιώματα και βραβεία; Και οι τίτλοι; Και οι ιδιότητες τους και τα χαρίσματά τους; Και ο εν γένει πλούτος; Τι ασφαλίζει ένας τον πλούτο ή τον επιούσιο άρτο και τι διαφέρουν; Ο πλούτος είναι εξασφάλιση; Ο πλούσιος έχει ανάγκη ασφάλισης; Ο πλούτος δίνει σιγουριά;

Εντύπωση μου έκανε η άποψη του μεγάλου αγίου, φιλοσόφου και παιδαγωγού Ιωάννη Χρυσοστόμου, προστάτη των γραμμάτων, του Υπουργείου Παιδείας των Ελλήνων, που γράφει για τον πλούτο τα εξής σε ερμηνεία: «Δραπέτης είναι ο πλούτος. Σήμερα πηγαίνει στον έναν, αύριο στον άλλον. Και όχι μόνο δραπέτης, αλλά και δημιουργεί δραπέτες, αφού αυτούς που τον φυλάνε, συχνά τους κάνει δραπέτες. Πως θα μπορούσε λοιπόν αυτός ο δραπέτης να ασφαλιστεί; (πως αν ουν δραπέτης αυτός κατασχεθή; ). Με τρόπο αντίθετο απ’ ότι οι άλλοι δραπέτες. Διότι οι άλλοι δραπέτες-πλούτη παραμένουν όταν φυλάσσονται, ενώ αυτός όταν φυλάσσεται φεύγει, όταν σκορπίζεται μένει. Εάν σου φαίνεται παράδοξο αυτό που λέγεται, μάθε το από τους γεωργούς. Διότι και εκείνοι εάν κλειδώσουν το σιτάρι στο σπίτι και το καταχωνιάσουν, το παραδίδουν στον σκόρο και το σκουλήκι και το χάνουν. Αν όμως το σκορπίσουν στα χωράφια, όχι μόνο το διατηρούν αλλά και το κάνουν περισσότερο. Έτσι και ο πλούτος όταν κλειδώνεται μέσα σε χρηματοκιβώτια και είναι ασφαλισμένος με αμπάρες και πόρτες και παραχώνεται στη γη, δραπετεύει γρήγορα. Αν όμως όπως ο γεωργός σκορπίζει το σιτάρι στο χωράφι, έτσι κι εσύ τον σκορπίσεις στα πεινασμένα στομάχια των φτωχών, όχι μόνο δραπετεύει αλλά από εκεί αυξάνεται…». Πηγή: Ο Σωτήρ

Μετά από αυτή την προσέγγιση πολλά μπορούμε να σκεφθούμε πριν πάμε στην ασφάλιση. Να θυμηθούμε ακόμη πολλούς Έλληνες που τραγουδάν στο «τσακίρ κέφι» ότι «τα λεφτά είναι δανεικά, χέρια αλλάζουν τακτικά» στο τραγούδι «Γλέντα τη Ζωή» της Ελένης Βιτάλη, παρ’ όλων ότι όλοι μέρα-νύχτα κυνηγάνε το χρήμα και τον πλούτο.

Για τον πλούτο έγραψε πολλά, ο Χρυσόστομος, όπως ότι δημιουργεί ένταση, ότι είναι άπιστος, προδότης, τύραννος, «πέλαγος που τον δέρνουν άνεμοι», ότι γίνεται πηγή για στεναχώριες, φροντίδες, αγρυπνίες, σκληρότητα, κενοδοξίες… Ο πλούτος είναι βραχύβιος, φθαρτός, πεθαίνει μαζί με τον άνθρωπο, πολλές φορές συμπαρασύρει σε καταστροφή και βλάβη υγείας. Είναι απάτη και φαντασία, πηγή παθών, αφορμή πολέμων, γίνεται εχθρός, φθονείται και μισείται…

Έχοντας υπ’ όψιν το ερώτημα «ποιος είναι άρτος επιούσιος» που συντηρεί την ύπαρξη μας είναι πιο εύκολο να απαντηθεί και κατ’ επέκταση να ασφαλίσει ένας ασφαλιστής επειδή ο πλούτος δεν είναι κακός, αλλά η χρήση του έχει σημασία για τον άνθρωπο. Το στρες και η αγωνία υπάρχουν από τη στιγμή που δε γίνεται σαφές ποιος είναι ο άρτος ο επιούσιος.

Εμπόδιο στο να ξεκαθαρίσουμε τις έννοιες είναι και η πλεονεξία που τυραννά τους ανθρώπους φέρνοντας φόβο, ανασφάλεια, πολέμους, έχθρες, ταραχές και δυστυχία. Η πλεονεξία του πλεονέκτη τον κάνει άγριο θηρίο που θέλει πάντα περισσότερα πλούτη, περισσότερα σπίτια, περισσότερα χωράφια, περισσότερα χρήματα, περισσότερα και από αυτά που ανήκουν σε άλλους. Και πάντα είναι πιο ανασφαλής όσο τα πλούτη μεγαλώνουν! Δεν είναι εύκολο ούτε ο ασφαλιστής να προσδιορίσει την «ασφαλιζόμενη αξία» τους που ξεπερνά την ιδέα και έννοια «ασφάλιση». Η ασφάλιση διασφαλίζει τις οικονομικές επιπτώσεις των κινδύνων πάνω στον «άρτο τον επιούσιο»… που συνεχώς κινδυνεύει.

Ο δίκαιος «επιούσιος άρτος» είναι τα αναγκαία για την συντήρηση της υπάρξεως του συνανθρώπου μας, που αυτός γνωρίζει ποια είναι στον τρόπο ζωής που κάνει, για αυτό και είναι διαφορετικός ο «επιούσιος άρτος» ώστε ο καθένας να επιτελέσει αναλόγως τα καθήκοντα του… Υπενθυμίζω ότι εκεί σ’ αυτά τα αναγκαία δεν είναι η πλεονεξία, ούτε «ασφάλιστρα» υπάρχουν που μπορεί να πληρώνει ο πλεονέκτης λόγω στενότητος των αγαθών και σύγκρουσης με τις έννοιες του δικαίου που διέπει τις κοινωνίες. Και φυσικά ο «δραπέτης» πλούτος δεν ασφαλίζεται εύκολα με καμμιά ασφάλιση ούτε της κλοπής!

Ο επιούσιος άρτος επηρεάζεται από τον τρόπο που ζει μια κοινωνία, από τον τρόπο διακυβέρνησης, από το πολίτευμα, από τους θεσμούς της χώρας που αντανακλούν στην προσωπική ευθύνη του καθενός. Ο επιούσιος για την συντήρηση της ουσίας και υπάρξεως κάποιου ανθρώπου «αποτιμάται» εύκολα, ώστε όταν συμβεί κίνδυνος ζημιάς να αποζημιωθεί.

Παρατηρώντας ο ασφαλιστής τον τρόπο ζωής κάποιου, τις υποχρεώσεις του, τις ευθύνες του για πρόσωπα που συντηρεί, και τους κινδύνους που τον απειλούν, εύκολα μπορεί να είναι χρήσιμος και πανεύκολα προσδιορίζει και την «αξία προς ασφάλιση» με το ανάλογο ασφάλιστρο. Και είναι νόμιμη και ευλογημένη πράξη ώστε ο Θεός να του δώσει αυτό που ζητάει για να συντηρηθεί, να υπάρχει, να ζει και να εκπληρώνει σ΄ αυτή την ζωή και τα υπόλοιπα καθήκοντα του προς τον Θεό και ανθρώπους όπως απλά περιγράφονται στην μικρή προσευχή του «Πάτερ ημών»: «Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίςˑ αγιασθήτω το όνομά σου, ελθέτω η βασιλεία σου, γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον. Και αφες ημίν τα οφειλήμματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις αφειλέτας ημών. Και μη εισενέγκεις ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού».

Τέλος, να υπενθυμίσουμε ότι πολλές ευχές υπάρχουν στην ορθόδοξη λατρεία που αφορούν την επιβίωση όλων με τα αγαθά για όλους όπως ο αέρας, το νερό, ο ήλιος και η καρποφορία των καρπών της γης για να επιζήσει ο άνθρωπος (μέσα εκεί είναι ο άρτος επιούσιος), αλλά οι άνθρωποι από πλεονεξία καταστρέφουν ή εμποδίζουν την πρόσβαση όλων. Ο άρτος ο επιούσιος είναι για όλους όπως καθορίζει το «ημών» και η ευχή «υπέρ ευκρασίας αέρων, ευφορίας των καρπών της γης και «καιρών ειρηνικών». Ιδιαιτέρως εύχεται συνεχώς υπέρ όλων η εκκλησία λέγουσα μεταξύ άλλων και «να γεμίσει ο Θεός τις αποθήκες των ανθρώπων με κάθε αγαθό». Τα νήπια έκθρεψον… το γήρας περικράτησον… χηρών πρόστηθι (προστάτευσε)… ορφανών υπεράσπισον… νοσούντας ιάσαι κλπ κλπ.

Όλα τα παραπάνω είναι και μέσα σε αυτά που ασχολείται η ασφάλιση, και οι ασφαλιστές και που ο Θεός ενδιαφέρεται για να τα έχει ο άνθρωπος. Οι καλά «διαβασμένοι» και ολοκληρωμένες προσωπικότητες με παιδεία ασφαλιστές θα βρουν με απλό τρόπο το τι ταιριάζει στον καθένα να ονομασθεί «άρτος επιούσιος» που κινδυνεύει να χαθεί από κινδύνους ατυχημάτων, ασθενειών, φυσικών καταστροφών.

Εύχομαι ο «άρτος ο επιούσιος» να είναι πλούσιος για τον καθένα, τους ασφαλιστές και τους αναγνώστες μας! Οι δυνάμεις μας και όλα όσα πράξαμε ως «ταχυδρόμοι ιδεών» συνεχώς επί 200 τεύχη στο ΝΑΙ είχαν αυτόν τον στόχο: Ο «άρτος ο επιούσιος» να υπάρχει «ασφαλισμένος» στη ζωή μας με ευλογία Θεού!

Ευάγγελος Γ. Σπύρου

Εκδότης «ΝΑΙ»

ΥΓ.: Για 34 χρόνια προσευχόμουν για τον ≪άρτoν τον επιούσιoν≫ των ανθρώπων του ≪ΝΑΙ≫. Ο Θεός με άκουσε, ευλόγησε και τον ευχαριστώ!

Δείτε το άρθρο όπως δημοσιευθηκε στο Ασφαλιστικό ΝΑΙ - Τεύχος 200

---

*Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Elliot Erwitt υπό την επνευσμένη καθοδήγηση του Bill Bernbach που τα λέει όλα: παππούς, εγγόνι, όλη η ζωή και άρτος επιούσιος! (Πηγή David Ogilvy, Για τη διαφήμιση)