Παρακολουθώ, όπως κα εσείς, την υπερβολική απίστευτων επιπέδων υπερκάλυψη ΟΛΩΝ των προσωπικών (και όχι μόνο των θεσμικών) δραστηριοτήτων του...
νέο-εκλεγέντος Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και του συντρόφου του (τώρα πλέον επισήμως «συζύγου») κ Κασσελάκη και «βγαίνω από τα ρούχα μου…» Όπως θυμάστε, για πολλά χρόνια υπήρξα ένας
από τους πανεπιστημιακούς καθηγητές που εμφανιζόταν πολύ συχνά στα τηλεοπτικά
«παράθυρα» και ακουγόταν στα ραδιοφωνικά «μπαλκόνια». Από εκείνες τις παρέες
μου πολλοί συνάδελφοι και δημοσιογράφοι μεταπήδησαν στην πολιτική και έγιναν
βουλευτές..
Μετά το καλοκαίρι του 2010 και την μόνιμη
εγκατάσταση της «τρόικα» στην Πατρίδα μας (τώρα την βαφτίσανε «θεσμούς») αποφάσισα
να απέχω από τα ραδιοτηλεοπτικά δρώμενα συνειδητοποιώντας ότι η συμμετοχή μου
έδινε ‘άλλοθι’ σε παρουσιαστές και προγράμματα την ώρα που η Ελλάδα βυθιζόταν
γοργά στο δράμα της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής απαξίωσης και του
μηδενισμού κλασικών Αξιών και Αρχών που αποτελούν ιστορικά χαρακτηριστικά του Ελληνικού
Λαού.
Την αποχή μου την ανέστειλα για μερικούς
μήνες αλλά και πάλι έκανα τη διαπίστωση ότι ΔΕΝ βοηθούσε σε τίποτε η συμμετοχή
μου καθώς φίλοι, γνωστοί και άγνωστοι με σταματούσαν στο δρόμο να με ρωτήσουν
«γιατί δεν είπες κάτι παραπάνω, γιατί έμεινες σιωπηλός, και πού πάμε;…»
Βασικά
από την αρχή του 2012 και μετά αποσύρθηκα παντελώς από τα Ελληνικά ΜΜΕ και με
χάσατε από ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια!..
Συνεχίζω,
όμως φίλοι μου, «να επικοινωνώ, άρα να υπάρχω» ΕΔΩ στους ελληνικούς ιστότοπους
(sites) και στα ελληνικά blogs.
Εάν, λοιπόν, νομίζετε ότι επειδή υπήρξα
ένα από τα πρόσωπα που πολύ συχνά φιλοξενήθηκαν στα ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα
και μπαλκόνια ΔΕΝ έχω το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να κρίνω καλόπιστα TV και οικοδεσπότες, μη συνεχίσετε το διάβασμα, ΣΤΟΠ
εδώ!..
Εάν, μάλιστα, σας διακρίνει η τάση να αγνοείτε
και να υποβαθμίζετε τον καθοριστικό ρόλο των ΜΜΕ και της τηλεοπτικής εικόνας
ιδιαίτερα ως παιδαγωγικό εργαλείο, και ως ΑΙΧΜΗ του Δόρατος της διαμόρφωσης της
κοινής γνώμης με τεχνικές ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ, τότε σας ΙΚΕΤΕΥΩ, κάνετε ΣΤΟΠ εδώ!..
Η ουσία το περιεχόμενο και ο «λόγος» όχι
μόνο στην ελληνική αλλά στην παγκοσμιοποιημένη πλέον «τηλεοπτική δημοκρατία»
δίνουν τη θέση τους στο περίβλημα, στο επιδερμικό, στην έγχρωμη κινούμενη εικόνα.
Ίσως άλλοι λαοί να μην νοιάζονται για
αυτές τις μεταλλάξεις, αλλά εμάς εδώ στην χώρα «κοιτίδα» του πολιτισμού, της λογικής,
και της Δημοκρατίας έπρεπε να μας πειράζει καθώς το πρόβλημα δεν είναι η Δημοκρατία
την οποία εμείς διδάξαμε στους λαούς και σεβόμαστε..
Το πρόβλημα έγκειται στις δομές της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
και στο ρόλο των εντύπων, των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών ΜΜΕ στα οποία τον
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ρόλος έχει η σύγχρονη ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ που λέγεται ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ…
Έρχομαι σήμερα επικριτής των τηλεοπτικών
ΜΜΕ, δηλαδή της Τηλεόρασης γιατί αισθάνομαι ότι κάποια πράγματα πρέπει να ειπωθούν,
επιτέλους, με το όνομά τους.
Από όλους εμάς που ασχολούμεθα με τις
επιστήμες της συμπεριφοράς χρειάζεται να αποδοθεί ΟΡΘΑ η εκπληκτική δύναμη της
σύγχρονης τηλεόρασης στην άσκηση όχι της συνειδητής αλλά κυρίως της υποδόριας,
της υποσυνείδητης, επίδρασής της στην καθιέρωση προτύπων συμπεριφοράς προς
μίμηση και ταύτιση για τα παιδιά που στέκονται ευάλωτα και εύπλαστα μπροστά
στους δέκτες και για μας τους μεγάλους που έχουμε σχεδόν συστηματικά οδηγηθεί
στην αποδοχή της ψεύτικης «εικονικής πραγματικότητας» με την παθητική αποδοχή στρεβλής
αντίληψης πραγματικότητας!..
Κάποιες άλλες εποχές, στην ευλογημένη
χώρα, που την κατοικούν 10,4 εκατομμύρια Ελλήνων (και αλλοδαπών) αλλά είναι
άγνωστος ο αριθμός των φιλελλήνων, οι ρόλοι ήταν ευκόλως διακριτοί:
Η Νομοθετική
εξουσία νομοθετούσε, η Εκτελεστική
εφάρμοζε, η Δικαστική ήλεγχε και ο
ΤΥΠΟΣ μέσω των δημοσιογράφων (ρεπόρτερ) όταν εντόπιζε πρόβλημα, έψαχνε τις
ιδιαιτερότητές του, απεκάλυπτε πτυχές κρυμμένες επιτήδεια, τους πρωταγωνιστές
και λεπτομέρειες ανατριχιαστικές ή γαργαλιστικές δίνοντας στο αναγνωστικό κοινό
υλικό για σχολιασμούς υπέρ και κατά!…
Σήμερα
στην Ελλάδα ΔΕΝ διαβάζουμε και δεν συζητάμε!..
Κοιτάμε ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ η οποία δεν προσπερνά, αλλά
μένει στην επιδερμίδα και δίνει με εικόνα στο ρεπορτάζ ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΕΣ
διαστάσεις όπου κυρίαρχος μοιάζει να είναι ο Νόμος της Ζούγκλας και η δύναμη
της διείσδυσης του τηλεοπτικού φακού σε σημεία ΧΩΡΟ-ΧΡΟΝΟΥ όπου, θα πως
αστειευόμενος με Αριστοφανικό καυστικό χιούμορ, ακόμη και τα εξειδικευμένα
τμήματα της ΕΥΠ και της Ασφάλειας της Ελληνικής Αστυνομίας δεν έχουν φτάσει...
Που αρχίζει και πού τελειώνει ο ρόλος της
κάθε μιας από τις 4 κάποτε διακριτές εξουσίες;
Με ποιες αξίες λειτουργούμε εμείς και με
ποιες πρέπει να λειτουργούν οι δημοσιογράφοι της Τηλεόρασης όταν αισθάνονται
ότι το καθήκον στην αλήθεια και η ηθική υποχρέωση απέναντι στο κοινωνικό σύνολο
τους καλεί να πρωτοτυπήσουν;
Εάν
ένα παιδάκι αναφωνήσει «ο αυτοκράτορας ΜΜΕ είναι γυμνός» θα του κλείσουμε το
στόμα επειδή τα παιδιά δεν πρέπει να κάνουν τέτοιες διαπιστώσεις ή θα θυμηθούμε
ότι «από παιδί και από ζαβό μαθαίνεις την αλήθεια;»
Το κοινωνικό-ψυχολογικό φαινόμενο που
λέγεται «πλύση εγκεφάλου» και ο ανεξέλεγκτος «τσαμπουκάς» κάποιων τηλεοπτικών «αστέρων»
και εκπομπών που δεν φαίνεται να φοβούνται το περιβόητο ΕΣΡ θα τεθούν ποτέ σε
έλεγχοι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου