Προβληματισμοί-τοποθέτησηγια την πανελλήνια καμπάνια «Σειρά σου»

Ο Σύλλογος Γονέων, Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αναπηρία Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας με την παρούσα ανοιχτή επιστολή επιθυμεί να εκφράσει τους προβληματισμούς του για την«πανελλήνια καμπάνια ενημέρωσης και εκπαίδευσης... «Σειρά σου», που αποτελεί  μια πρωτοβουλία του Nevronas.gr, της ομάδας OpenSchoolDays, της ΑΜΚΕ BRAINSHOT, που στόχο έχει να καταστεί αναγνωρίσιμο  και λειτουργικό ένα διακριτικό σήμα για τους γονείς και τους συνοδούς αυτιστικών και ατόμων με νοητική αναπηρία, προκειμένου να τους παραχωρείται προτεραιότητα σε χώρους όπου υπάρχει αναμονή, χωρίς την άβολη ανάγκη εξηγήσεων» [ https://nevronas.gr/ptolema-da-einai-seira-soy], με τον τίτλο «Όταν το βλέπω ξέρω, είναι σειρά μου να δώσω σειρά» και θα πραγματοποιηθεί στην Πτολεμαΐδα το Σάββατο 27 Ιανουαρίου με πρωτοβουλία των campaignambassadors της πόλης της Πτολεμαΐδας και τη  συμμετοχή πολλών Συλλόγων Γονέων Δημοτικών σχολείων της πόλης μας.

Τα σημεία που προκαλούν τον σκεπτικισμό μας έχουν ως εξής:

1.       Δεν ενημερωθήκαμε ως Σύλλογος Γονέων Παιδιών και Νέων και Ενηλίκων με Αναπηρία για μια τέτοια διοργάνωση από τους πανελλήνιους θεσμούς που εκπροσωπούν την αναπηρία, ΕΣΑΜΕΑ και ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ, οι οποίοι και δεν συμμετέχουν σε αυτή την εκστρατεία

2.       Δεν εκφράστηκε από εμάς -τους γονείς- ούτε και συζητήθηκε με εμάς-τους γονείς- η αντίστοιχη αναγκαιότητα. Αυτό σημαίνει ότι δεν «συμπεριληφθήκαμε».Ούτε καν ερωτηθήκαμε. Ούτε και υπάρχει συλλογικότητα σε δράση που αφορά στην Αναπηρία και απευθύνεται-περιορίζεται στη βαθμίδα της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και αφήνει εκτός τους εφήβους, τους νέους αλλά και τους ενήλικες με Αναπηρία. Η όλη δράση προχωρά «για εμάς χωρίς εμάς»

3.       Θεωρούμε ότι υποβαλλόμαστε σε μια διαδικασία στοχοποίησης, φορώντας ένα σήμα που δεν κρίνεται καθόλου απαραίτητη η προβολή του. Και μόνο μόνο το γεγονός ότι το φέρει επάνω του κάποιος αποτελεί «εξήγηση», ετικετοποίηση.

Δεν είναι μόνο τα αυτιστικά άτομα ή τα άτομα με νοητική αναπηρία που απαιτείται για αυτά προτεραιότητα, είναι και οι ηλικιωμένοι, είναι τα άτομα με σκλήρυνση κατά πλάκας, είναι οι καρκινοπαθείς, είναι οι μητέρες με αμαξίδια, είναι οι «αόρατες αναπηρίες», οι ψυχικές, τα αυτοάνοσα κλπ. Τι θα γίνει σε αυτές τις περιπτώσεις; Σκοπεύουμε να προχωρήσουμε στο καρφίτσωμα σημάτων για όλες τις παραπάνω και άλλες τόσες κατηγορίες-ανάγκες των ανθρώπων;

4.       Τέτοιου είδους δράσεις προκαλούν σύγχυση στην κοινωνία, καθώς αποτελούν επιφανειακή προσέγγιση της Αναπηρίας, με εορτασμούς χωρίς λόγο -που ελάχιστα ή και καθόλου μπορούν να παρακολουθήσουν αυτιστικά άτομα

5.       Η ανάγκη ουσιαστικής καλλιέργειας απέναντι στην αναπηρία αντικαθίσταται και μάλιστα με ένα άλλοθι, το «Σειρά σου», ένα ακόμα σύνθημα, που δε δημιουργεί σχέση αλλά σου δίνει «προβάδισμα», σε αφήνει για μια ακόμα φορά κατ’ ουσίαν μόνο σου με το αυτιστικό ή το νοητικά ανάπηρο παιδί σου. Κάποιος υποχωρεί, δίνει σειρά, δε συμπορεύεται, δεν συμμερίζεται, δεν κατανοεί. Κάνει το εύκολο, όχι το άλμα.

6.       Επιπλέον, η αναπηρία έχει ήδη «προστατευτεί» μέσα στο οικείο «σήμα» προτεραιότητας. Δεν εξυπηρετεί σε τίποτα ένα ακόμα σήμα. Τουναντίον, μας βάζει σε σκέψεις για την προέλευσή του, την καμπάνια του, την αυθαιρεσία ενδεχομένως της πρωτοβουλίας -ακόμα και του ίδιου του σήματος- χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Εθνικής Συνομοσπονδίας ΑμεΑ ή της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ. Αναρωτιόμαστε αν κρύβονται πίσω από αυτές τις δράσεις άλλες παράμετροι που σκοπό έχουν την όποια εκμετάλλευση του αναπηρικού κινήματος

Ας αφήσουμε την ίδια την ανθρωπιά -όχι τη συμπόνια ή τον οίκτο- αλλά τον ίδιο τον Άνθρωπο να αποφασίσει, να αντιδράσει, να βοηθήσει. Όπως θα το κάνει -ή δεν θα το κάνει- σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, σε οποιονδήποτε άλλον άνθρωπο –ανάπηρο ή και μη ανάπηρο.

Με αυτές τις σκέψεις θέλουμε να τοποθετηθούμε στα πράγματα όπως αφορούν εμάς, τους γονείς και κηδεμόνες ΑμεΑ. Όποιος θέλει πραγματικά να έρθει μαζί μας, υπάρχουν δρόμοι για να μας συναντήσει. Όχι όμως η επιπλέον σηματοδότηση.

Το Δ.Σ.