Σταύρος Φωτιάδης: Ο άλλοτε κολλητός φίλος του Καρρά αποκαλύπτει: «Αυτό ήταν το όνειρο του Βασίλη»

Ο Σταύρος Φωτιάδης, γνωστός και αγαπημένος λαϊκός τραγουδιστής από τη Θεσσαλονίκη, μιλάει σε σπάνια συνέντευξή του για τον Βασίλη Καρρά, τον κολλητό του φίλο, με τον οποίο ξεκίνησαν, παιδιά ακόμα, όπως και με τον Πασχάλη Τερζή και... τον Ζαφείρη Μελά, τα πρώτα τους βήματα μαζί...

Πώς ήταν το ξεκίνημά σας με τον Βασίλη Καρρά;

Εγώ ξεκίνησα ως μουσικός, έπαιζα πλήκτρα, ο Βασίλης δούλευε στα μπουζούκια και κάναμε μαζί πρόβες. Ο Βασίλης ήταν παιδί της γειτονιάς, της παρέας, πανέξυπνος πάνω στη δουλειά, είχε κάνει διάφορες παρέες, που τον στήριζαν και πήγαιναν για να τον ανεβάσουν, για να πιάσει δουλειά σε κάποιο καλό μαγαζί. 

Πήγαιναν συνεννοημένοι στα μαγαζιά. Ελεγαν στον μαγαζάτορα να πει κανένα τραγούδι ο Βασιλάκης, εκείνος ανέβαινε και ...να τα λουλούδια, να τα πιάτα... 

Οπότε έκανε ένα καλό ξεκίνημα. Πάντα κρατούσε μαγαζιά στη Θεσσαλονίκη, αλλά και πιο έξω, στην επαρχία, δούλευε και σε 2-3 μαγαζιά μαζί, με χορούς και εκδηλώσεις.

O Σταύρος Φωτιάδης

Έχω μάθει ότι, επειδή δούλευε σε συνεργείο και ήταν καλός μάστορας, έφτιαχνε και αυτοκίνητα φίλων του. Ισχύει;

Εντάξει, άμα ξέρεις μια δουλειά, θα κάνεις κάτι, αν χρειαστεί. Όταν ξεκίνησε τα μπουζούκια, τα μεγάλα μαγαζιά, έφυγε από το συνεργείο. Ο Βασίλης ήταν καλός δημοσιοσχεσίτης, έκανε πολλές γνωριμίες, ήταν αγαπητός σε όλη τη γειτονιά. Δεν καθόταν στο σπίτι, ήταν συνέχεια στη γύρα. Αυτό ήταν κάτι που ακολουθήσαμε κι εμείς μετά. Ημασταν η τετράδα που ξεκινήσαμε μαζί. Όταν άρχισαν οι επαφές με την Αθήνα, ο Βασίλης «ξέφυγε», πήγε στη Minos EMI, πήρε τα πολύ πάνω του, όπως και ο Τερζής και ο Μελάς. Μόνο εγώ έμεινα εδώ, από φιλότιμο. Δεν ήθελα να μετακομίσω στην Αθήνα. Μου ήταν δύσκολο, δεν ήμουν άνθρωπος του ρίσκου, οι άλλοι ήταν.

O Σταύρος Φωτιάδης με τον Βασίλη Καρρά σε παλιές ευτυχισμένες στιγμές.

Αγαπούσε το ποτό;

Ο Βασίλης έπινε πάρα πολύ και στο τέλος έτρωγε, και έτρωγε πολύ. Ήταν της παρέας. Πέρασε πολλή φτώχεια στα παιδικά του χρόνια. Όταν έκανε τραπέζι για τέσσερα άτομα, η παραγγελία ήταν για 14. Βοηθούσε πάρα πολύ κόσμο, ιδίως συναδέλφους, όπως τάιζε και πάρα πολλές φτωχές οικογένειες. Ο Βασίλης ξεκίνησε να κάνει «Το σπίτι του τραγουδιστή», αλλά δεν πρόλαβε... 

Αυτό ήταν το μεγάλο όνειρό του, να κάνει έναν χώρο για εκείνους που δεν έχουν λεφτά να περάσουν. Το τραγούδι πλέον δεν είναι επάγγελμα. Στην Αθήνα κάνεις καριέρα, στη Θεσσαλονίκη δεν κάνεις με τίποτα. Είμαστε παραμελημένοι εμείς στη Θεσσαλονίκη, δεν μας στηρίζουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Παλιά ήταν αλλιώς.
Πηγή