Σταματήστε την προσβολή του Καραγκιόζη!..

Αριστοφανικό πιπεράτο του Καθηγητή Πιπερόπουλου

     Με «αιτιολογία» τις Ευρώ-εκλογές βιώνουμε από προχθές το πρωτόγνωρο ΚΛΕΙΣΙΜΟ της Βουλής για 3 (!) εβδομάδες που κάποιοι χαρακτήρισαν...

«Καραγκιοζλίκι…».

     Προσωπικά εκτιμώ καλοπροαίρετα ότι η Κυβέρνηση μας ξάφνιασε με την συγκεκριμένη απόφαση  αλλά σίγουρα είχε επαρκείς νομικά και ηθικά λόγους για να το κάνει…

     Με στενοχωρούν και πάλι οι αναφορές σε «Καραγκιοζλίκια…».

     Ήδη απολαμβάνουμε και παρακολουθούμε τις αμετροεπείς «κοκορομαχίες» Βουλευτών και ενεργών στελεχών Κομμάτων και υποψηφίων για την Ευρώ-Βουλή σε ραδιοτηλεοπτικά μπαλκόνια και παράθυρα…

     Το σημερινό μου Αριστοφανικό πιπεράτο δεν συνιστά πρόταση απαγόρευσης ή περιορισμού τέτοιων «κοκορομαχιών», στις οποίες εδώ και αμέτρητα χρόνια έχουμε εθισθεί ως Λαός!..

     Κάνω μια ευγενική πρόταση να σταματήσουμε να χαρακτηρίζουμε «Καραγκιοζλίκια» πράξεις των πολιτικών μας Κομμάτων που η συμπεριφορά τους μας προσβάλει καθώς διαπιστώνουμε ότι στις φετινές Ευρώ-εκλογές αν και υποσχέθηκαν Ευρώ-ψηφοδέλτια ΧΩΡΙΣ «λαμπερά» πρόσωπα τελικά υπάρχουν πολλά!…

     Να σταματήσουμε να χαρακτηρίζουμε «Καραγκιόζηδες» εκείνους και εκείνες που ήταν «απέναντί» μας πολιτικό-ιδεολογικά αλλά με δύο-τρεις εντυπωσιακές κυβιστήσεις (ο Λαός μας απλοϊκά αλλά σοφά τις αποκαλεί «κωλοτούμπες») όχι μόνο βρέθηκαν στο δικό μας χώρο αλλά τους έχουν παραχωρηθεί προνομιακές θέσεις που εμείς ακόμη τις βλέπουμε με τηλεσκόπιο!…

     Να σταματήσουμε να χαρακτηρίζουμε ως «Καραγκιόζηδες» εκείνα τα αποκαλούμενα «Δημόσια πρόσωπα» που τα βλέπουμε πολύ συχνά στις τηλεοράσεις εκφράζοντας απόψεις και θέσεις που μας προξενούν έντονο θυμό φτάνοντας ακόμη και στην επιθυμία να σπάσουμε την τηλεόρασή μας.

     Να σταματήσουμε να αποκαλούμε «Καραγκιόζηδες» εκείνα τα πρόσωπα της χλιδής, της φιγούρας και της απάθειας του «οικονομικού κατεστημένου» που παραμένουν επιδεικτικά ανάλγητα στα πάθη του Λαού μας.

     Να σταματήσουμε να αποκαλούμε «Καραγκιόζηδες» εκείνους τους επιστήμονες, άνδρες και γυναίκες που αντιλαμβανόμαστε ότι δεν μας τα λένε καλά ή, για να γίνω πιο άκομψα ειλικρινής, άλλαξαν (προφανώς με αντίστοιχα ανταλλάγματα) την ακαδημαϊκή τους τήβεννο με «Κομματικούς μανδύες» αντιπαρατασσόμενοι με σφοδρότητα και ένταση σε τηλεοπτικά πάνελ ώστε να «πείσουν» τους «εντολείς» τους ότι εκτελούν ορθά το έργο που τους έχει ανατεθεί «ένθεν-κακείθεν» του πολιτικού φάσματος των γνωστών πτερύγων της Βουλής.

     Να σταματήσουμε να αποκαλούμε «Καραγκιόζηδες» τους επιβήτορες μοτοσακό και μοτοσυκλετών που καβαλούν τα πεζοδρόμια όπου περπατούμε εμείς πεζοί κρατώντας το χέρι  ενός παιδιού ή του/της συντρόφου μας.

     Σίγουρα θα αντιπαρατάξουν κάποιοι φίλοι και κάποιες φίλες αναγνώστες το εύλογο ερώτημα: 

     «Δηλαδή πώς να τους χαρακτηρίζουμε εφεξής κ Πιπερόπουλε;»

     Απαντώ υπενθυμίζοντας ότι στο κλασικό θέατρο σκιών ο «Καραγκιόζης» ήταν η δεσπόζουσα φιγούρα αλλά πλαισιωνόταν και από άλλα πρόσωπα όπως ο Χατζηαβάτης, Μπαρμπα-Γιώργος, Δερβέναγας ή Βεληγκέκας, Βεζύρης, Πασάς, Νιόνιος ή Σιορ-Διονύσιος, Εβραίος, Σταύρακας, Μορφονιός, Κολλητήρης, Καραγκιόζαινα ή Αγλαΐα και Βεζυροπούλα. 

     Κυκλοφορούν δεκάδες βιβλία με θέμα τον Καραγκιόζη και το Θέατρο Σκιών αλλά σήμερα καλώ την προσοχή σας στο βιβλίο με τίτλο «Οι σκιές του Καραγκιόζη σκιές της ιστορίας μας» που δημιουργήθηκε με την συμμετοχή των μαθητών της Α και Β Τάξης του 2^ου Γυμνασίου Νίκαιας στη διάρκεια του σχολικού έτους 2002-2003 που «κατεβαίνει» δωρεάν στο διαδίκτυο στον παρακάτω σύνδεσμο:

https://skieskaragiozi.blogspot.com/p/3.html

     Από το συγκεκριμένο βιβλίο δανείζομαι και παραθέτω τα πιο γνωστά «πρόσωπα»:

     Ο Καραγκιόζης, Θεόφτωχος, μα πάντα ζωηρός και κεφάτος άνθρωπος του λαού, που μένει με την οικογένειά του σε μια ετοιμόρροπη καλύβα, Απέναντι λάμπει το σαράι του πασά. Είναι κακομούτσουνος και με καμπούρα. Δεν ξέρει καμιά τέχνη, όμως είναι πρόθυμος να καταπιαστεί με οποιαδήποτε δουλειά. Κι αν αποτύχει, δεν έχει να χάσει τίποτε. Το πολύ-πολύ να φάει ξύλο, που κι αυτό το έχει συνηθίσει. Είναι πανέξυπνος και συχνά επειδή πάντα πεινάει αυτός και η οικογένειά του καταφέρνει με τις πονηριές του να τα βγάλει πέρα. 

    Ο Μπάρμπα–Γιώργος είναι το κορυφαίο ελληνικό δημιούργημα του Γιάννη Ρούλια, μαθητής του Μίμαρου. Εκπροσωπεί το Ρουμελιώτη που είναι πρωτόγονος και αφελής αλλά γνήσιος Έλληνας στην ψυχή θείος του Καραγκιόζη, αλλά δεν έχει καθόλου καλή ιδέα για τον ανιψιό του που του λέει συνεχώς «λουμποδύτ’» τον δέρνει αλλά δέρνει και τον Δερβέναγα, το όργανο του πασά.

     Ο Χατζηαβάτης, Στην εμφάνιση Τουρκοφέρνει. Είναι λίγο κουλός απ’ το αριστερό χέρι γι’ αυτό και εικονίζεται να κρατάει το γενάκι του. Είναι ο κόλακας, ο δουλοπρεπής, που πάντα συμβιβάζεται και συνεργάζεται με τις δυνάμεις της εξουσίας, όποιες κι αν είναι. Γι’ αυτό ο άρχοντας του έχει πάντα εμπιστοσύνη και τον πληρώνει για τις μεσιτείες του.

     Ο Δερβέναγας η Βεληγκέκας , Αντιπροσωπεύει το μισθωτό όργανο του πασά, Αλβανός στην καταγωγή, δημιούργημα του Μίμαρου. Ήταν ο παλικαράς του Σαραγιού, γι’ αυτό στην αρχή έδερνε μονάχα. Όταν εμφανίστηκε ο μπάρμπα-Γιώργος άρχισε κι αυτός να τις τρώει από κάποιον. Μ’ αυτό ήθελαν να δείξουν το ξύπνημα του ελληνικού λαού και τη διάθεσή του για αντίσταση.   

     Ο Νιόνιος (Σιόρ-Διονύσιος), Είναι ελληνικό δημιούργημα, τον έπλασε ο μεγάλος καραγκιοζοπαίχτης Μίμαρος. Κατάγεται απ’ τη Ζάκυνθο και είναι ξεπεσμένος ή κατά φαντασίαν αριστοκράτης. Έλληνας που θαυμάζει όμως τη Δύση. Ένας κομψευόμενος λιμοκοντόρος που κάνει τον ευγενικό και συγχρόνως αραδιάζει τις πιο σπάνιες βρισιές.

     Ο Εβραίος είναι πλούσιος, τσιγκούνης, πονηρός και κρυψίνους, είναι Σαλονικιός, μιλάει άσχημα τα ελληνικά με μακρόσυρτη ισπανική προφορά, λέει ακατανόητα τραγούδια και είναι αντιπαθής.

   Ο Σταύρακας, Δημιούργημα του καραγκιοζοπαίχτη Γιάννη Μώρου. Είναι ο μάγκας, ο κουτσαβάκης του θιάσου των σκιών. Μιλάει, σκέφτεται και φέρεται μάγκικα. Κάνει τον μάγκα, αλλά άμα δει τα σκούρα στρίβει τεχνηέντως, γιατί κατά βάθος είναι δειλός. Ο Καραγκιόζης, που τον έχει καταλάβει, του ρίχνει δυο τρεις καρπαζιές για να τον συνεφέρει, όταν αρχίζει τις απειλές του κι εκείνος το γυρίζει στ’ αστείο για να τον αντιμετωπίσει.

     Ο Μορφονιός, Δημιούργημα του Μόλλα. Κοντός με πελώριο κεφάλι και τεράστια μύτη. Είναι κομψευόμενος νέος. Η φωνή του είναι έρρινη και μακρόσυρτη. Είναι μαμμόθρεφτος, την ερωτύλος και πολύ φαντασμένος. Νομίζει ότι είναι ιδιαίτερα ωραίος και με τίποτε δεν καταλαβαίνει την αλήθεια. Γενικά έχει άγνοια της πραγματικότητας και είναι λαίμαργος.

     Προσδιορίζοντας με ακρίβεια τη συμπεριφορά συγκεκριμένων πολιτικών, επιχειρηματιών, διανοουμένων, καλλιτεχνών και άλλων που μας «την δίνουν» με τα λεγόμενά τους σε τηλεοπτικά πάνελ και σε ραδιοφωνικές εκπομπές επιλέγοντας από τους παραπάνω χαρακτήρες να τους προσάπτουμε τη σωστή ταυτότητα…

     Να σταματήσουμε, επιτέλους, να προσβάλουμε τον  Καραγκιόζη…