Η ιδέα για το τούνελ των 19 τρισ. που θα μας μεταφέρει από το Λονδίνο στη Νέα Υόρκη σε 54 λεπτά

Μπορεί να πρόκειται για μία φουτουριστική ιδέα, αλλά η τεχνολογία υπάρχει.

Φανταστείτε να μπαίνετε σε ένα τρένο στο Λονδίνο και να φτάνετε στη... Νέα Υόρκη μετά από 54 ολόκληρα λεπτά.

Μπορεί να ακούγεται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο επιχειρηματίες τη σκέφτονται πολύ σοβαρά ως ιδέα, προτείνοντας πως η διασύνδεση Λονδίνου, Νέας Υόρκης, μπορεί να γίνει μέσω μίας τεράστιας διατλαντικής σήραγγας.

Αυτή η ιδέα που υποστηρίζεται από τον Έλον Μασκ, μεταξύ άλλων, θα επιτρέψει στους ταξιδιώτες να ολοκληρώσουν το ταξίδι των 5.470 χιλιομέτρων σε λιγότερο χρόνο από ό,τι οι μετακινήσεις πολλών ανθρώπων στο κέντρο της πόλης.

Το κόστος και πώς μπορεί να γίνει

Η εκτιμώμενη τιμή του, σύμφωνα με τη Daily Mail που επικαλείται προγενέστερο άρθρο του CNN, φτάνει τα 19 τρισεκατομμύρια δολάρια, πέντε φορές πάνω από το συνολικό ακαθάριστο εγχώριο προϊόν του Ηνωμένου Βασιλείου.

Ο Μασκ αναζωπύρωσε πρόσφατα το ενδιαφέρον για την ιδέα, υποστηρίζοντας ότι η εταιρεία του που σκάβει σήραγγες, η The Boring Company, θα μπορούσε να την ολοκληρώσει με «1000 φορές λιγότερα χρήματα».

Αν και ακούγεται τραβηγμένο, η βασική τεχνολογία που απαιτείται για την κατασκευή της σήραγγας έχει ήδη αναπτυχθεί.

Χρησιμοποιώντας σωλήνες κενού και μαγνητικά αιωρούμενα τρένα, η τριβή θα μπορούσε να μειωθεί σχεδόν στο μηδέν.

Αυτό θα μπορούσε να επιτρέψει στους συρμούς να αναπτύξουν μέγιστες ταχύτητες που θα ξεπερνούν τα 4.800 χιλιόμετρα/ώρα, οι οποίες θα συνδυάζονταν με την ομαλή διαδρομή λόγω των σωλήνων κενού.

Φουτουριστικός ο στόχος - Η πρώτη κρούση

Αν και η ιδέα είναι φουτουριστική, η πρώτη πρόταση για μια σήραγγα που θα συνδέει τη Βρετανία με την Αμερική «εμφανίστηκε» σε μια ιστορία του 1895 από τον Michel Verne, γιο του συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Jules Verne, με τίτλο «Un Express de l'avenir» (Ένα εξπρές του μέλλοντος).

Το 1913, ο Γερμανός συγγραφέας Bernhard Kellerman έγραψε το μυθιστόρημα «Der Tunnel» (Η σήραγγα), το οποίο αποτέλεσε τη βάση της αγγλόφωνης ταινίας με τίτλο «Transatlantic Tunnel» το 1935.

Πιο πρόσφατα, ο μηχανικός Robert H. Goddard, ο οποίος πιστώνεται με την εφεύρεση του πρώτου πυραύλου υγρού καυσίμου, έλαβε δύο διπλώματα ευρεσιτεχνίας για τα σχέδια σήραγγας του στις αρχές του 1900.

Ωστόσο, μόλις πρόσφατα ο συνδυασμός των δύο τεχνολογιών έφερε τη διατλαντική σήραγγα πιο κοντά στην πραγματικότητα. Η πρώτη είναι η δημιουργία τρένων μαγνητικής αιώρησης (maglev), τα οποία χρησιμοποιούν ισχυρούς ηλεκτρομαγνήτες για να ανυψώσουν το τρένο πάνω από τις ράγες.

Αφαιρώντας τα σημεία επαφής μεταξύ του τρένου και των γραμμών, η τριβή που επιβραδύνει το όχημα μειώνεται μαζικά και η πιθανή τελική ταχύτητα αυξάνεται.

Η τεχνολογία αυτή δεν είναι μόνο πραγματική αλλά χρησιμοποιείται ευρέως σε χώρες όπως η Ιαπωνία, η Γερμανία και η Κίνα.

Τελικά, η Κίνα θέλει να κατασκευάσει ένα τεράστιο δίκτυο τρένων maglev σε όλη τη χώρα, το οποίο θα διανύει περισσότερα από 621 μίλια (1.000 χιλιόμετρα) για τους επιβάτες