Οι δύο σοσιαλιστές της εισβολής, James Callaghan (πέθανε 2005) και Bulent Ecevit (πέθανε 2006).
Μέρος Γ'
Στις 2 Μαρτίου 2000 δύο δημοσιογράφοι του...
ΡΙΚ (Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου), ο Γ. Νικολάου και Ι. Γεωργίου, αποκάλυψαν ότι, μετά από ταξίδι τους στη Μόσχα και έρευνα σε αρχεία της KGB (Μυστικές Υπηρεσίες Σοβιετικής Ένωσης 1954-1991), όπλα είχαν σταλεί στο ΑΚΕΛ τον Ιούνιο του 1974. Έφθασαν στην Κύπρο στις 13 Ιουνίου και παραδόθηκαν στις 4 Ιουλίου 1974, 1974, και 25.000 σφαίρες. Ο οπλισμός στάλθηκε κατόπιν προσωπικής αίτησης του τότε ΓΓ του ΑΚΕΛ, Εζεκία Παπαϊωάννου, προφανώς με σκοπό την προστασία επίλεκτων στελεχών του κόμματος. Η ενέργεια αυτή δημιουργεί την υποψία ότι κάποιοι στο κόμμα γνώριζαν για τα γεγονότα που ακολουθούσαν τον Ιούλιο του 1974, ότι η Μόσχα σιωπηρά που υποστήριζε το «σχέδιο», δεν επενέβη και έπαιρνε μέτρα για αυτοπροστασία…(Σχετικό το άρθρο του Μ. Λάζαρου Σκαλιστή, πρώην μέλους της ΚΕ του ΑΚΕΛ «Ο ρόλος του ΑΚΕΛ στο πραξικόπημα του 1974», ανάρτηση από Σάββα Καλεντερίδη στο Infognomon 26.8.2009 και στη «Σημερινή»).
17 Ιουλίου 1974 – Συνάντηση Μακαρίου/Harold Wilson και Μακαρίου/James Callaghan.
Γι' αυτές βλέπεις:
Ο Μ. Ο Σιζόπουλος προσποιήθηκε ότι ο Μακάριος δεν είδε τους Βρετανούς στις 17 Ιουλίου 1974!.. Στην τηλεοπτική εκπομπή ΑΙΧΜΕΣ, 24.3.2025.
Μέρος Α΄
https://simerini.sigmalive.com/media/documents/SHMERINH_13.04.2025_15298.pdf σελ. 13 - 13.4.2025.
Το «ημερολόγιο» του Μακαρίου από Ακρωτήρι – Λονδίνο – Νέα Υόρκη, 16.7.1974 – 22.7.1974 – Μετά παρρησίας…
Μέρος Β΄
17 Ιουλίου 1974 –Το Λονδίνο δίνει το πράσινο φως στον Ecevit να εισβάλει.
Η συμπόνια
Ο Τούρκος Πρωθυπουργός B. Ecevit και η κουστωδία του συναντήθηκαν με τον Βρετανό Πρωθυπουργό Harold Wilson και τον Βρετανό Υπ. Εξωτερικών μετά τον Μακάριο. Ο Ecevit ζήτησε από τη Βρετανία να εισέλθει στην Κύπρο μαζί, αλλά οι Wilson/Callaghan αρνήθηκαν γιατί η θέση του Ηνωμένου Βασιλείου ως εγγυήτριας χώρας ήταν λεπτή, είπαν. Αρνήθηκαν επίσης αίτημα του Ecevit να περάσουν τα τουρκικά στρατεύματα από τις Βρετανικές Βάσεις. Όμως, δέχθηκαν την έκκλησή του ν' αφήσουν την Τουρκία να κάνει τη δουλειά δίχως ανάμειξη, νοουμένου ότι η Τουρκία δεν ενοχλούσε τις Βρετανικές Βάσεις και να εμποδίσει την ελληνική βοήθεια να φθάσει στην Κύπρο.
18 Ιουλίου – O Μακάριος αναχώρησε από Λονδίνο για Νέα Υόρκη. Πριν από την ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας τον προσέγγισε η τουρκική αντιπροσωπεία (με εντολή Ecevit να τον προλάβαιναν να μην καταφαινόταν εναντίον της Τουρκίας). Ευχαρίστησε την Τουρκία, ήταν ευγνώμων… ( «Σημερινή», 12.7.1993. Απομνημονεύματα Faruk Ahmet Barutçu « Το συγκλονιστικό παρασκήνιο της εισβολής ».
Ο James Callaghan ομολογεί
Δύο χρόνια αργότερα, ο James Callaghan ομολόγησε τη συμπαιγνία στην Επιτροπή του Κοινοβουλίου ότι συμφώνησε στην τουρκική εισβολή για αλλαγή του στάτους κβο, η συνταγματική τάξη είχε καταρρεύσει το 1964 και έπρεπε να αντικατασταθεί. Η Επιτροπή, όμως, στο πόρισμα του 1976 κάλυψε τον Callaghan, τονίζοντας μόνο ότι «η βρετανική κυβέρνηση είχε και τις δυνάμεις και την υποχρέωση να σταματήσει την εισβολή αλλά δεν έπραξε, για λόγους που αρνείται να εξηγήσει». Η γράφουσα βρήκε σε άλλους φακέλους την αλήθεια και την δημοσίευσε («Σημερινή», «Οι πραγματικές προθέσεις του Λονδίνου», 10 Σεπτεμβρίου 2015).
18 Ιουλίου - Οι τουρκικές οδηγίες προς Αμερικανούς.
Ο Ecevit εξήγησε τις αναφορές του και στον Αμερικανό απεσταλμένο του Δρος Kissinger, Joseph Sisco, στις 18.7.1974 , στο Λονδίνο, αφού είχε συμφωνήσει πάντα με τους Βρετανούς. Του παρουσίασε κάποιες ιδέες που ταυτίζονταν με διχοτόμηση, και απαίτησε τη δημιουργία δύο αυτόνομων προσωρινών κυβερνήσεων, μια για κάθε κοινότητα, με τους εγγυητές της συνθήκης. Με την τουρκική κοινότητα είχε ελεύθερη πρόσβαση σε όλα τα αεροδρόμια και τα λιμάνια ή όλα να διοικούνταν από κοινού και ζήτησε να παρουσιάσει στους Έλληνες ίσως συμφωνούσαν σε αμοιβαία λύση… Ο Sisco βρήκε τις Ecevit ακραίες και μαξιμαλιστικές…
Να κατορθώσουν τον στόχο εντός 48 ωρών
Έκθεση Φόρεϊν Όφις 19 Ιουλίου 1974 αποκαλύπτει ότι ο λόγος που δεν απομάκρυνε τους Βρετανούς υπηκόους (πριν από την τουρκική εισβολή) ήταν γιατί τότε οι Έλληνες θα το εκλάμβαναν ως συμπαιγνία με τους Τούρκους . Εξάλλου ήδη η απόφασή τους να μην επέμβουν σε περίπτωση τουρκικής εισβολής είχε παρθεί από το 1963 και 1972…
Υπολόγιζαν ότι μια τουρκική εισβολή μπορούσε να κατορθώσει σημαντικά τους στόχους της εντός 48 ωρών…
Το Φ.Ο. δεχόταν να έπαιρνε η Τουρκία το 1/3
Ιδού και η επιβεβαίωση. Τηλεγράφημα ημερ. 21.7.1974 από την Υπάτη Αρμοστεία της Αυστραλίας στο Λονδίνο προς το αυστραλιανό Υπ. Εξωτερικών αναφέρει ότι την προηγούμενη (20.7.1974), «υψηλόβαθμος αξιωματούχος του Φόρεϊν Όφις (τους) είπε ότι η Βρετανία μυστικά δεν είχε αντίρρηση στις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις κατελάμβαναν περίπου το 1/3 του νησιού πριν συμφωνήσουν σε κατάπαυση του πυρός (παρακαλώ. προστατεύσετε). Η θέση αυτή θα έπρεπε να ολοκληρωθεί μέχρι τις 21-07 για να μην τεθούν περαιτέρω εν κινδύνω οι πιθανότητες ειρήνευσης…».
(«Πέρι Άντερσον για 17η Ιουλίου 1974 – όταν σφράγισαν τη μοίρα της Κύπρου…» https://simerini.sigmalive.com/article/2025/6/9/peri-anterson-gia-17e-iouliou-1974-otan-sphragisan-te-prouira-tes- )
19 Ιουλίου - Η ομιλία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στα Ηνωμένα Έθνη συνέτεινε στο να μην αναφέρεται το ψήφισμα 353, 20/7/1974 (που έγραψαν οι Βρετανοί) σε τουρκική εισβολή. Κατηγόρησε την Ελλάδα 7 φορές για εισβολή στην Κύπρο (όπως υποσχέθηκε στον Βρετανό Πρωθυπουργό, 17.7.74), είπε ότι θεωρούσε τον κίνδυνο από την Τουρκία μικρότερο από εκείνους των Ελλήνων αξιωματικών και ότι κινδύνευαν όχι μόνο οι Ελληνοκύπριοι αλλά και οι Τουρκοκύπριοι …
Η ομιλία σε ελληνική μετάφραση στο βιβλίο του κ. Κώστα Χατζηκωστή, «7 προεδρικά πορτραίτα» και από το Αρχείο του ΟΗΕ αυτούσια στα Αγγλικά στον σύνδεσμο εδώ:
https://digitallibrary.un.org/record/523143?ln=en&v=pdf#files
Ο Βρετ. ΄Υπ. Αρμοστής στη Λευκωσία Stephen Olver και ο Αμερικανός Joseph Sisco είχαν ήδη διαψεύσει τους ισχυρισμούς Μακαρίου. Μαρτυρία Τουρκοκύπριου Υπ. Άμυνας κ. Orek προς Βρετανούς. Τα γεγονότα στην Κύπρο δεν είχαν μέχρι τότε ενοχλήσει την τουρκική κοινότητα…
20 Ιουλίου 1974 – «Η Τουρκία εισβάλλει» -στην Κύπρο- πρωτοσέλιδο της βρετανικής «Evening Standard».
Πηγές : Βρετανικό Εθνικό Αρχείο – αναλυτικά στο βιβλίο γράφουσας «Διζωνική vs Δημοκρατία 1955-2019».
Την επόμενη Δευτέρα το τελευταίο Μέρος Δ΄.
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
Το έγγραφο της Αυστραλίας, που φανέρωσε τη βρετανική συμπαιγνία η Τουρκία να πάρει το 1/3 του νησιού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου