Ομηρικοί καυγάδες για το όνομα που θα έδιναν σ’ ένα ποντιακό χωριό το 1928...
Περιχαρείς οι κάτοικοι μπροστά στα γραφεία της κοινότητας, με την ταμπέλα που γράφει «Κοινότης Κομνηνών»ανταλλαγή των πληθυσμών και τώρα ήρθαν για να το κατοικήσουν, διωγμένοι από τις πατρίδες τους, Πόντιοι πρόσφυγες. Στην πλατεία, μαζεμένοι καμιά εικοσαριά, οι προύχοντες του χωριού, γενάρχες που έσερναν πίσω τους ή επηρέαζαν μεγάλες φαμίλιες, ένοιωθαν τη δύναμη που αντλούσαν και ως αρχηγοί, ήταν υπολογίσιμοι, σεβαστοί από τους άλλους όπως και ο λόγος τους.
Οι άνθρωποι αυτοί συζητούσαν, ύψωναν πότε-πότε τον τόνο της φωνής τους, διαφωνούσαν και ο καθένας ήθελε να επιβάλει τη γνώμη του στους άλλους. Και το θέμα που συζητούσαν δεν ήταν εύκολο, αφού επρόκειτο να συμφωνήσουν και να δώσουν ένα όνομα στο νέο χωριό τους, αποβάλλοντας την τούρκικη ονομασία «Κουρλάρ».
Τρεις τάσεις άρχισαν να διαμορφώνονται, μετά από έντονες συζητήσεις, παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, ομηρικούς καυγάδες και έχθρες. Η μία ήθελε την ονομασία Τραπεζούντα, η άλλη Κερασούντα και μία τρίτη τη Σαμψούντα. Κανείς δεν έκανε βήμα πίσω! Ατέρμονες συζητήσεις στις πλατείες και τα καφενεία, στα σπίτια και τα χωράφια για τη νέα ονομασία, στην οποία δημιουργήθηκε ένας φανατισμός που είχε την αφετηρία του στον έντονο τοπικισμό.
Στις συζητήσεις αυτές πήραν μέρος οι παρακάτω προύχοντες του χωριού, που προέρχονταν από τις τρείς μεγάλες πόλεις του Πόντου:
Ιωσήφ Κεβεντζίδης, Λάζαρος Παυλίδης, Θεόκλητος Λαμψίδης, Αναστάσιος Κοντογιαννίδης, Ηλίας Κερμανίδης, Αριστείδης Δραγομάνος, Κυριάκος Κυνηγόπουλος, Χαράλαμπος Τσαρσιταλίδης, Παντελής Γρηγοριάδης, Ξενοφών Κοντογιαννίδης, Νικόλαος Σαρακενίδης, Νεόφυτος Παπαδόπουλος, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Ιωάννης Κυνηγόπουλος, Λάζαρος Φελεκίδης, Χαράλαμπος Αγαθαγγελίδης, Χρήστος Κεμεντσετζίδης, Θεμιστοκλής Ελευθεριάδης, Βασίλειος Αθανασιάδης και Πολυχρόνης Κορκοτίδης.
Το διάστημα εκείνο (Φεβρουάριος του 1928) έκανε συνεχώς την παρουσία του στο Κουρλάρ ένας νεαρός υπάλληλος της Εθνικής Τραπέζης, αποσπασμένος στο υπουργείο Γεωργίας. Ήταν ο Αλέξανδρος Μπαλτατζής, γιος του κοινοτάρχη της Σταυρούπολης, δραστήριος και ανήσυχος νέος, δεξί χέρι του τότε Υπουργού Γεωργίας Αναστασίου Μπακάλμπαση.
Επιφορτισμένος με τον αναδασμό, πίεζε με τον τρόπο του να δοθεί ένα νέο όνομα στο χωριό, ώστε να προχωρήσει η διανομή των χωραφιών.
Σε μια μαραθώνια συζήτηση, ο Θεόκλητος Λαμψίδης πρότεινε ένα ελκυστικό και ουδέτερο όνομα για να σταματήσει η αντιδικία. Πρότεινε να δοθεί το όνομα των Αυτοκρατόρων Κομνηνών. Επικράτησε σιγή, αλληλοκοιτάχτηκαν και τότε παρενέβη ο Αλ. Μπαλτατζής και είπε: «Και το όνομα αυτού Κομνηνά!»
Χωρίς αντίρρηση, όλοι δέχτηκαν με ανακούφιση το νέο όνομα. Το συμβάν αυτό περιγράφεται ως εξής σε επίσημη αναφορά που εστάλη στο υπουργείο Εσωτερικών: «…εκλήθη η δημογεροντία αλλ’ ο καθείς ήθελε και εζήτη ίνα δοθή το όνομα του χωρίου του εν Πόντω. Η εισήγησις όμως του κ. Θεοκλήτου Λαμψίδη έλαμψεν και εφάνη σοφή ίνα επονομασθή Κομνηνά, κατ’ επέκτασιν των Κομνηνών αυτοκρατόρων του Βυζαντίου, οίτινες κατήγοντο εκ Πόντου…»
Για το παλιό όνομα του χωριού «Κουρλάρ» ή κατ’ άλλους «Κουί Λαρ» (θέσις πηγαδιού), δόθηκε η εξήγηση ότι «ο οικισμός ετύγχανεν άνυνδρος εκ πηγαίου ύδατος…».
Ένα μήνα αργότερα, το επίσημο ελληνικό κράτος επικύρωσε τη νέα ονομασία με την απόφαση της 12-3-1928, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ τ. Α΄81/1928.
πηγή
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ποντιακή Γνώμη - Τεύχος Ιανουαρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου