Μόλις μια εβδομάδα πριν είχε διοριστεί στην Αθήνα ως καθηγητής των ΣΕΛΕΤΕ. Βρήκε όμως την ευκαιρία να εκμεταλλευθεί την αργία της 28ης Οκτωβρίου και να ταξιδέψει ως τη Θεσσαλία, ώστε να δει
από κοντά τους γονείς του αλλά και να διευθετήσει κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες σχετικά με τον αρραβώνα του.
Κατέβηκε στη Λάρισα με ταξί, προκειμένου να πάρει το λεωφορείο της επιστροφής για την πρωτεύουσα. Για λίγα λεπτά δεν το πρόλαβε. Το επόμενο δρομολόγιο ήταν προγραμματισμένο αρκετές ώρες αργότερα. Έτσι, αν και δεν ήταν φανατικός φίλαθλος, σκέφτηκε να πάει και να παρακολουθήσει από κοντά, στις εξέδρες του Αλκαζάρ, την αναμέτρηση της Λάρισας με τον ΠΑΟΚ για την 6η αγωνιστική της τότε Α΄ Εθνικής.
Έφτασε νωρίς, αποτραβήχτηκε σε μια γωνιά της «Θύρας 1» μακριά από τους φανατικούς και άρχισε να διαβάζει την εφημερίδα του. Ξαφνικά άρχισαν να εκτοξεύονται φωτοβολίες από την πλευρά των οπαδών του ΠΑΟΚ, περίπου τρία τέταρτα πριν την έναρξη του αγώνα. Οι δύο από αυτές έπεσαν μπροστά από το απέναντι πέταλο των γηπεδούχων. Η τρίτη ωστόσο χτύπησε στα κάγκελα της θύρας που κάθονταν οι φίλοι της Λάρισας, εξοστρακίστηκε και καρφώθηκε στον λαιμό τον Μπλιώνα. Όλοι σπεύδουν να βοηθήσουν τον άτυχο καθηγητή, αλλά παρά τις προσπάθειες, έχασε τη μάχη για τη ζωή. Ο πρώτος νεκρός σε ελληνικό γήπεδο από επεισόδια οπαδών ήταν γεγονός.
Όταν από τα μεγάφωνα ακούστηκε η αναγγελία του θανάτου του, οι σκηνές αλλοφροσύνης διαδέχονταν η μία την άλλη. Οι φίλοι της Λάρισας κινήθηκαν εναντίον αυτών του ΠΑΟΚ, τα επεισόδια γενικεύτηκαν, την ίδια ώρα που αρκετές μάνες έψαχναν απεγνωσμένα να μάθουν για την τύχη των παιδιών τους σε μια εποχή που δεν υπήρχαν φυσικά κινητά τηλέφωνα. Παρά το τραγικό περιστατικό, ο αγώνας δεν αναβλήθηκε και η Λάρισα νίκησε με 2-1 σε μια αναμέτρηση που πέρασε σε δεύτερη μοίρα.
Την θλιβερή είδηση του θανάτου του την έμαθε από το ραδιόφωνο ο αδερφός του Αντώνης. «Ήμουν στα Φάρσαλα με τη γυναίκα μου, γιατί δούλευα στα βαμβάκια. Ακούγαμε σε ένα ραδιοφωνάκι τα όσα είχαν συμβεί στο γήπεδο το μεσημέρι. Στην αρχή το όνομα δεν το είπαν σωστά. Έλεγαν Μηλιώνας και δεν έδωσα σημασία ιδιαίτερη. Στη συνέχεια όμως διευκρίνισαν τα στοιχεία και δεν το πίστευα. Ήξερα πως ήταν στη Λάρισα. Αμέσως έφυγα με έναν ξάδελφό μου και πήγα στο νοσοκομείο. Με ρώτησαν αν είχα το κουράγιο να μπω στο νεκροτομείο. Μπήκα και κατέρρευσα. Τον πήραμε και πήγαμε στο χωριό», αποκάλυψε σε συνέντευξή του αργότερα ο αδερφός του Αντώνης.
Η μητέρα του Μπλιώνα έπεσε αμέσως σε κατάθλιψη και κατέληξε λίγο αργότερα χωρίς την παραμικρή υποστήριξη εκτός οικογενείας. Τα ίδια και ο πατέρας λίγα χρόνια μετά. «Κάθε φορά που ακούω ότι γίνονται φασαρίες στα γήπεδα μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Τρελαίνομαι», λέει σήμερα ο Αντώνης Μπλιώνας, που απαγόρευσε στα παιδιά του να περνούν έστω και απέξω από τα γήπεδα. Και όμως! Ο γιος του Παναγιώτης και ανιψιός του αδικοχαμένου Χαράλαμπου, αστυνομικός πλέον στο επάγγελμα, βρίσκεται σχεδόν σε κάθε εβδομάδα στην «Τούμπα», στα περισσότερα εντός έδρας παιχνίδια του ΠΑΟΚ, εκτελώντας την υπηρεσία του μπροστά από τους οπαδούς, κάποιος από τους οποίους πριν από 25 χρόνια με μια απερισκεψία στέρησε την ζωή από τον θείο του...
Star.gr
Δείτε περισσότερα θέματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου