Αγρίνιο. Το τροχαίο είχε σημειωθεί το Μάρτιο του 2004, όταν ο 36χρόνος τότε καθηγητής μέσης εκπαίδευσης (μαθηματικός), οδηγούσε το αυτοκίνητο του πατέρα του σε επαρχιακό δρόμο του Αγρινίου χωρίς διαγράμμιση και φωτισμό, κατά τις βραδυνές ώρες και υπό βροχή.
Ο άτυχος μαθηματικός λόγω της βροχόπτωσης δεν μπόρεσε να δει μια λακκούβα που υπήρχε στο μέσον περίπου του δρόμου, βάθους 0,12 εκ. και πλάτους 0,75 εκ., καθώς είχε σκεπαστεί από τα νερά της βροχής.
Πέφτοντας στη λακκούβα, έσπασαν τα ελαστικά των δύο αριστερών τροχών του αυτοκινήτου, με αποτέλεσμα ο οδηγός να χάσει τον έλεγχο του οχήματος και να ακολουθήσει πλαγιολίσθηση σε απόσταση 21,9 μέτρων πάνω στο δρόμο. Τελικά, το αυτοκίνητο έπεσε σε χωμάτινο αυλάκι και συρόμενο σταμάτησε αναγκαστικά πάνω σε ένα δένδρο σε απόσταση 31,5 μέτρων από το σημείο της εκτροπής.
Το αυτοκίνητο σχεδόν καταστράφηκε και ο οδηγός να τραυματιστεί πολύ σοβαρά, παρά το γεγονός ότι φορούσε ζώνη ασφαλείας. Οι εξετάσεις αίματος ήταν αρνητικές στη χρήση αλκοόλ.
Από την ημέρα του τραγικού τροχαίου ατυχήματος ο μαθηματικός κατέστη ολικά ανάπηρος (τετραπληγία). Είχε πλήρη αδυναμία κίνησης και χρησιμοποίησης των άκρων, δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί στις βασικές και στοιχειώδεις λειτουργικές του ανάγκες. Οι γιατροί γνωμάτευσαν ότι η κατάστασή του είναι οριστικά στάσιμη και απέκλεισαν κάθε περαιτέρω πιθανότητας βελτίωσης του.
Ο καθηγητής προσέφυγε στην Δικαιοσύνη διεκδικώντας όχι μόνο αποζημίωση, αλλά και την οικονομική κάλυψη εφόρου ζωής των ανθρώπων που θα τον βοηθούν και των αναγκαίων τεχνικών μηχανημάτων υποστήριξη που θα πρέπει να έχει, αφού μια λακκούβα τον μετέτρεψε σε φυτό για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Ζήτησε να του καταβληθούν περίπου 11 εκατ. ευρώ ως αποζημίωση, υποστηρίζοντας ότι οι νομαρχιακοί φορείς όφειλαν να είχαν εντοπίσει τη λακκούβα και να την είχαν επισκευάσει ή τουλάχιστον να είχαν τοποθετήσει προειδοποιητική πινακίδα.
Το Πρωτοδικείο αποφάνθηκε ότι η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση ήταν υπαίτια του τροχαίου και είχε ευθύνες για την μη συντήρηση του οδοστρώματος και ότι η λακκούβα ήταν καλυμμένη πλήρως με τα νερά της βροχής και δεν ήταν δυνατόν να γίνει αντιληπτή.
Ο πρωτοβάθμιο δικαστήριο είχε δεχθεί ότι η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση είναι συνυπεύθυνη του τροχαίου σε ποσοστό 70% και ο άτυχος εκπαιδευτικός κατά 30%, καθώς η ταχύτητα με την οποία έτρεχε, κάτω από τις αρνητικές καιρικές συνθήκες (βροχή, κ.λπ.) εκείνης της ημέρας, δεν ήταν η επιβεβλημένη.
Ωστόσο, το Διοικητικό Εφετείο αντέστρεψε τα ποσοστά συνυπαιτιότητας, θεωρώντας τον άτυχο μαθηματικό συνυπαίτιο σε ποσοστό 70% και τη νομαρχία κατά 30%, διότι όπως έκρινε, ο οδηγός «δεν επέδειξε την επιβαλλόμενη επιμέλεια και προσοχή του μέσου συνετού οδηγού, την οποία όφειλε και μπορούσε υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες και περιστάσεις να επιδείξει».
Αμελώς, σύμφωνα με τους Εφέτες, ο μαθηματικός «φερόμενος ανεπιτηδείως και επικινδύνως οδηγώντας, δεν είχε ρυθμίσει την ταχύτητα ανάλογα με τις κρατούσες δυσμενείς συνθήκες». Αντιθέτως, «είχε αναπτύξει υπερβολική για τις περιστάσεις ταχύτητα που είχε ως αποτέλεσμα με την πρόσπτωση του αυτοκινήτου του στην επίμαχη λακκούβα να αιφνιδιαστεί και να μη μπορέσει να επαναφέρει το όχημα στην κανονική πορεία».
Η απόφαση του Εφετείου επικυρώθηκε από το ΣτΕ και έτσι, θα καταβληθεί στον 36χρονο αποζημίωση 150.000 ευρώ, αποζημίωση για ηθική βλάβη 60.000 ευρώ, για ιατρικά βοηθήματα 2.318 ευρώ, για δαπάνες 2.110 ευρώ, για αποκλειστικές νοσοκόμες 15.170 ευρώ, για αποκλειστική συνοδό 4.500 ευρώ, για μαξιλάρι κατακλίσεων κάθε 4 χρόνια 213 ευρώ αναπροσαρμοζόμενο κατά 10% κάθε τετραετία (και αναδρομικά από το 2009 που προσέφυγε στα δικαστήρια), για αναπηρικό καροτσάκι και γερανό ανύψωσης 1.400 ευρώ κάθε 8 χρόνια αναπροσαρμοζόμενο κατά 12% κάθε 8ετία (και αναδρομικά από 2009), για βοηθητικό προσωπικό μηνιαίως 450 ευρώ, προσαυξανόμενο 3% ετησίως και για ειδική διατροφή ετησίως 800 ευρώ (από το 2009).
directNEWS.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου