Πάνω από όλα θα μπορούσε να είναι μανεκέν και να κάνει καριέρα στις πασαρέλες αφού πρόκειται για μια πανέμορφη κοπέλα, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και μόνοι σας.
Τι κάνει;;;; Παίζει ποδόσφαιρο στον ΠΑΟΚ Κοζάνης και όχι μόνο παίζει αλλά είναι από τις καλύτερες της ομάδας της και αγαπάει πάρα πολύ αυτό που κάνει.
Τη συναντήσαμε πριν μερικές μέρες και μιλήσαμε για το ποδόσφαιρο που τόσο αγαπάει αλλά και για πολλά.
Παρακάτω θα διαβάσετε τι μας είπε η χαριτωμένη Αναστασία.
Ερ.: Πες μας λίγα λόγια για σένα. Ποια είναι η Αναστασία Αγγελίδου;
Α.Α.: Είμαι 21 χρονών, ασχολήθηκα με τη νοσηλευτική και δούλεψα ένα χρόνο στο νοσοκομείο της Κοζάνης, στη συνέχεια ασχολήθηκα με τη κομμωτική και τώρα πηγαίνω στο ΕΠΑΛ στη Κοζάνη για 3η ειδικότητα, αυτή του μηχανολόγου.
Α.Α.: Στα γήπεδα είμαι από 7 χρονών μιας και ο μπαμπάς μου έπαιζε ποδόσφαιρο με έπαιρνε πάντα μαζί του και μου κόλλησε το μικρόβιο για αυτό.
Στα 13 μου ασχολήθηκα και με το στίβο και ειδικά τα 3 χρόνια που ήμουν και στο αθλητικό γυμνάσιο έκανα αντοχή και τρέξιμο. Παράλληλα με το στίβο ήμουν και στο μπάσκετ στον Αρίωνα και τον Απόλλωνα και όλα αυτά πάντα μαζί με το ποδόσφαιρο.
Λίγο μετά όμως ήρθε ένα χειρουργείο και εκεί μου είπαν να διαλέξω και η απόφαση φυσικά ήταν πολύ εύκολη. ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ.
Γιατί όταν ασχολείσαι με 3 αθλήματα ταυτόχρονα, σχεδόν κάθε μέρα και σε διαφορετικά γήπεδο, λογικό είναι να πάθουν κάτι τα πόδια σου. Έτσι έκανα εγχείρηση μηνίσκου, είχα χονδροπάθεια στα γόνατο και επίσης είχα τραυματισμένο χιαστό και. Αρκετά δηλαδή. (γέλια)
Έμεινα για αρκετό καιρό εκτός, αλλά και μόνο στην ιδέα ότι θα σταματούσα το ποδόσφαιρο αρρώσταινα.
Σε αυτή τη συγκυρία όμως είχα την στήριξη του πατέρα μου, ο οποίος καταλάβαινε την αγάπη μου για το ποδόσφαιρο αλλά πάντα μου έλεγε να προσέχω την υγεία μου.
Αλλά για μένα και αν γίνει πάνω από όλα είναι το ποδόσφαιρο. Δεν σταματάω εύκολα ότι και αν γίνει.
Α.Α.: Ξεκίνησα από την ακαδημία του Ηρακλή αλλά εκεί πήγα τη χρονιά που διαλύθηκε η γυναικεία ομάδα και έτσι έπαιζα με τα αγόρια. Στη συνέχεια άκουσα για την ομάδα της Κοζάνης, πήγα και έχω 6 χρόνια εκεί.
Ερ.: Από ότι καταλαβαίνω ποδόσφαιρο και μόνο ποδόσφαιρο;;
Α.Α.: Ναι είναι η μεγάλη μου αδυναμία. Μια φορά από ότι θυμάμαι είχα πει κάτι για μπαλέτο και ο μπαμπάς μου ούτε που ήθελε να ακούσει. Από μικρή ήμουν με μια μπάλα, με είχε μαζί του στα γήπεδο που έπαιζε και έτσι «κόλλησα». Σου είπα πήγα και σε άλλα αθλήματα αλλά δεν μου άρεσε με τίποτα.
Στο μπάσκετ πήγα τότε που η ομάδα ήταν στην Α1, όλοι μιλούσαν για αυτή, είχε καλούς προπονητές, οι παίκτριες μπορούσαν εύκολα να πάρουν μεταγραφή, αλλά αν κάτι δεν σου κάνει «κλικ» όπως οι σχέσεις δεν μπορείς να ασχοληθείς.
Ακόμα και στο στίβο είχα επιτυχίες και μετάλλια αλλά απλά δεν με γέμιζε.
Πήγαινα σε αυτά καθαρά για τον αθλητισμό και πάντα παράλληλα με τη μπάλα. Πρώτα κανόνιζα πότε είχε προπονήσεις στη μπάλα και μετά φροντιστήρια και τα υπόλοιπα.
Ερ.: Τι έχεις να πεις στα κορίτσια που θέλουν να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο και διστάζουν;
Α.Α.: Έχω να τους πω πως όταν αγαπάς κάτι το στηρίζεις, να μη διστάζουν να δοκιμάσουν ότι θέλουν να κάνουν. Αν τα καταφέρουν έχει καλώς, αν δεν τα καταφέρουν θα έχει μείνει η προσπάθεια και μια καλή ανάμνηση. Μπορεί κάποια να έχει ένα απωθημένο που με πολύ προσπάθεια μπορεί να πραγματοποιηθεί, αρκεί να το θέλει.
Ερ.: Υπάρχουν βέβαια και κάποιες κοπέλες που δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο γιατί υποστηρίζουν ότι θα αφαιρέσει κάτι από τη θηλυκότητα τους. Εσύ είσαι μια πανέμορφη κοπέλα τι έχεις να τις πεις.
Α.Α.: Είμαι αντίθετη σε αυτό. Η θηλυκότητα δεν έχει να κάνει αν κάποια παίζει ή δεν παίζει ποδόσφαιρο. Σαφώς θα είσαι αλλιώς στο γήπεδο, αλλά ποτέ δεν παύεις να είσαι ο εαυτός σου.
Το να παίζεις ποδόσφαιρο και στη συνέχεια να βγαίνεις έξω και να βάφεσαι είναι απλό. Δεν σε αλλάζει. Να μη διστάσουν να παίξουν δεν χάνουν τίποτα από τη θηλυκότητα τους. (Σε αυτό το σημείο προσθέσαμε να πάρουν παράδειγμα από αυτήν και η Αναστασία αν και ντράπηκε (πραγματικά πολύ σεμνή και άψογος χαρακτήρας) λίγο, συμφώνησε.
Ερ.: Τι θέση σου αρέσει να παίζεις;
Α.Α.: Μου αρέσει να παίζω στην άμυνα και να είμαι στόπερ. Ο μπαμπάς μου έπαιζε στην άμυνα και όπως ήταν λογικό ήθελα να του μοιάσω αφού τον είχα ως πρότυπο. Ήμουν πάντα της «κόντρας» και έτσι έμεινα και εγώ σε αυτή τη θέση. Και την κόντρα την εννοώ ότι επειδή όλοι περνάνε από την άμυνα θέλω να τους σταματάω. Ο στόπερ για αυτό είναι.STOP, σε σταματάει.
Ερ.: Αγωνίζεσαι στον ΠΑΟΚ Κοζάνης. Πως είναι το κλίμα εκεί;
Α.Α.: Το κλίμα είναι καλό, αλλά το κακό είναι ότι στις προπονήσεις είμαστε λίγες και έτσι δεν μπορεί να γίνει καλή προπόνηση και να μαθαίνουμε η μια την άλλη.
Μεταξύ μας οι παίκτριες περνάμε καλά και αυτό σίγουρα βοηθάει.
Ερ.: Οι φίλοι σου και οι γνωστοί σου πως αντιδρούν όταν τους λες ότι παίζεις ποδόσφαιρο;
Α.Α.: Κοίτα οι φίλοι μου το ξέρουν από χρόνια ότι παίζω και ότι πάντα μου άρεσε άρα είναι κάτι φυσιολογικό.
Και όταν πήγα στην ακαδημία που με έβλεπαν αν και κορίτσι να παίζω με τα αγόρια, απορούσαν λίγο, αλλά στη συνέχεια έβλεπαν πόσο καλή είμαι.
Αυτοί που με γνωρίζουν πρώτη φορά μένουν λίγο έκπληκτοι αλλά όταν με βλέπουν στο γήπεδο καταλαβαίνουν ότι το αγαπάω και το «ξέρω».
Ερ.: Αν κάποιος σε δει στο δρόμο και τον ρωτήσει ένας άλλος τι άθλημα κάνει η Αναστασία πιο πιθανό είναι να πει είναι μοντέλο παρά να βρει ότι παίζει ποδόσφαιρο έτσι;;
Α.Α.: Όντως πιστεύω ότι με τίποτα δεν θα βρουν ότι παίζω μπάλα. Κάποιοι γελάνε κιόλας.
Ερ.: Στις παρέες σου ζητάς για ποδόσφαιρο με τα αγόρια και τι ομάδα υποστηρίζεις;;
Α.Α.: Φυσικά και για ποδόσφαιρο και για στοίχημα με αποτέλεσμα κάποιοι να γελάνε και να απορούν λίγο. Αλλά αυτό μου αρέσει και αυτό κάνω. Όταν βγαίνω με άλλα κορίτσια από την ομάδα και να μιλάμε για ποδόσφαιρο είναι φυσιολογικό. Αλλά αν είναι και άλλα άτομα που δεν μας ξέρουν τους φαίνεται λίγο περίεργο. Η ομάδα που υποστηρίζω είναι η ΑΕΚΑΡΑ (γέλια).
Ερ.: Τι θυμάσαι από τα παιχνίδια όσον αναφορά τη συμπεριφορά του κόσμου. Υπήρχε κάτι αστείο ή πρωτόγνωρο;;
Α.Α.: Αυτό που θυμάμαι από τα παιχνίδια είναι οι φίλοι μου που έρχονται με πανώ και καπνογόνα να με στηρίξουν και με φωνάζουν με το όνομα κάποιου αγαπημένου μου παίκτη.
Αυτά όλα προκαλούν γέλια στους άλλους και είναι πολύ όμορφα.
Ακόμα και μέσα στα παιχνίδια έχουμε χαβαλέ μεταξύ μας και αυτό είναι καλό.
Φυσικά και το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει σκληρά μαρκαρίσματα, βρισιές όπως και από την κερκίδα αλλά αυτά δεν θέλω να τα θυμάμαι.
Α.Α.: Έρχεται, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε τις υποδομές να τους φιλοξενήσουμε. Έτσι κάθονται πολλές φορές ένα ημίχρονο και φεύγουν και γενικά δεν είναι ιδανικό το γήπεδο μας για παρακολούθηση αγώνων, ειδικά από την ώρα που γκρέμισαν και την κερκίδα.
Οι άλλες ομάδες που πάμε έχουν περισσότερο κόσμο αφού έχουν και κερκίδες.
Θέλουν να έρθουν οι δικοί μας και το σκέφτονται.
Το μόνο θετικό είναι ότι παίζουμε σε χόρτο ενώ οι υπόλοιπες κατά το πλείστον παίζουν σε πλαστικό.
Ερ. Πόσες ομάδες είναι στον όμιλος σας και τι στόχο έχετε:
Α.Α.: Στον όμιλο μας ήμαστε εμείς, η Κέρκυρα 1996, οι Αμαζόνες Θεσπρωτίας, η Δόξα Αμπελοκήπων Καστοριάς ενώ αποχώρησε ο Α.Ο. Άρτας.
Πιστεύω ότι θα παλέψουμε για την πρώτη θέση που θα οδηγήσει στην άνοδο.
Ερ.: Στην Πτολεμαΐδα μπορούμε να δημιουργήσουμε γυναικεία ομάδα;
Α.Α.: Ο Ατρόμητος έχουμε ακούσει πως έχει κάποια κορίτσια μικρά. Φυσικά αν γίνει κάτι θα στηρίξουμε αυτή την προσπάθεια για να κάνουμε μια ομάδα στην πόλη μας.
Ερ. Το ποδόσφαιρο είναι για τις γυναίκες τελικά;
Α.Α.: Είναι και βέβαια είναι. Γιατί ότι κάνει ένας άντρας το μπορεί και μια γυναίκα, ενώ το αντίθετο δεν γίνεται.
Ερ.: Κλείνοντας ποια είναι τα όνειρα σου;
Α.Α: Το πιο σημαντικό σε ένα νέο όπως εγώ είναι να έχει μια δουλειά. Είναι το βασικό ξεκίνημα. Από εκεί και μετά το ποδόσφαιρο ήταν πάντα μέσα στα όνειρα μου και ότι και αν γίνει, ότι και αν έγινε δεν πρόκειται να το σταματήσω. Είναι αυτονόητο για μένα να παίζω.
Θέλω να παίξω στην Α΄ Εθνική και δεν θα σταματήσω να προσπαθώ.
Τώρα αν κάποιοι έχετε ακόμα αντίρρηση για τον τίτλο που βάλαμε δεν έχετε παρά να ρίξετε μια ματιά στις παρακάτω φωτογραφίες της πανέμορφης Αναστασίας:
Να ευχαριστήσουμε το Cafe Ένταση και τη φιλοξενία και τον ιδιοκτήτη της Γιώργο Δημητριάδη για τις φωτογραφίες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου