Παράνομα ζευγάρια, περίεργοι πελάτες , ακόμα πιο περίεργα βίτσια και τραγελαφικά περιστατικά. Ένας ρεσεψιονίστ ξενοδοχείου ημιδιαμονής της Θεσσαλονίκης...
μοιράστηκε με το Seleo, τις πιο «πικάντικες» και παράξενες ιστορίες που έζησε εν ώρα εργασίας.
Στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία ημιδιαμονής, που πολλά από αυτά είναι γνωστά για την πελατία που μαζεύουν. Παράνομα ζευγάρια, ζευγάρια που δεν έχουν δικό τους χώρο και άλλες περιπτώσεις χρησιμοποιούν αυτά τα ξενοδοχεία για λίγες ώρες και «επιστρέφουν» στην καθημερινότητα τους.
Ο ρεσεψιονίστ, ξενοδοχείου ημιδιαμονής στη Θεσσαλονίκη, που μίλησε στο Seleo, μας διηγήθηκε τις καλύτερες ιστορίες του και μίλησε για τα βράδια που περνάει στη δουλειά.«Δουλεύω τρία χρόνια στο ξενοδοχείο αυτό. Περισσότερο βλέπεις μεγαλύτερους ανθρώπους, γιατί οι νέοι βολεύονται σε κανένα αυτοκίνητο, αφού δεν έχουν λεφτά για να πληρώσουν δωμάτιο. Στην αρχή σε αυτή τη δουλειά, σου φαίνονται όλα παράξενα. Ξέρεις ότι ο κόσμος απατάει τους συντρόφους του, αλλά δεν σου πάει το μυαλό» αναφέρει στο Seleo. Όσο για τις «απαγορεύσεις» που έχουν στο ξενοδοχείο είναι συγκεκριμένες. «Είναι στην κρίση του κάθε υπαλλήλου γενικά. Αλλά δεν δίνουμε δωμάτιο σε ανθρώπους που έχουμε δώσει ήδη μια φορά και έχουν αφήσει το δωμάτιο πολύ χάλια. Δεν δίνεις σε ανθρώπους που είναι υπερβολικά πιωμένοι, σε ανήλικους, σε αλλοδαπούς χωρίς χαρτιά και σε περισσότερα από δυο άτομα για λίγη ώρα».
«Δεν μπορείς να κρίνεις κανέναν, αν δεν ξέρεις τι έκανε μέσα στο δωμάτιο. Μπορεί να σου φαίνεται αρχικά κανονικός άνθρωπος αλλά δεν είναι. Κανείς δεν ξέρεις τι κάνει στο κρεβάτι του» αναφέρει πριν μας διηγηθεί τις ιστορίες.
Θα τον αφήσουμε, να σας διηγηθεί ο ίδιος, τις ιστορίες που επέλεξε να μας πει...
Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο...
«Κατά τις 2:00 το βράδυ, έρχεται ένα αμάξι από την πίσω πόρτα. Χτυπάει το κουδούνι ένας άντρας, μπαίνει μέσα και μου ζητάει ένα δωμάτιο για διανυκτέρευση. Μου δίνει την ταυτότητα, περνάω τα στοιχεία και φεύγει στο δωμάτιο. Μετά από μια ώρα, έρχεται μια γυναίκα κλαμένη στη reception και φωνάζει «πάρε μου την αστυνομία, θα του κάνω μήνυση». Ο άνδρας που μου ζήτησε το δωμάτιο, έρχεται και της ζητάει να πάνε στο δωμάτιο να μιλήσουν, τελικά την ψήνει και την παίρνει πάλι μέσα. Ύστερα από μια ώρα έρχεται πάλι ο τύπος μόνος του και μου λέει «δεν τα βρήκα τελικά με την κοπέλα, να σε πληρώσω να φύγουμε». Μετά από αυτό, υπολογίζω ότι έχουν φύγει μαζί και το ξενοδοχείο ότι είναι άδειο. Ξαφνικά βλέπω, ανοίγει η πόρτα και μου κάνει φοβερή εντύπωση για το ποιος μπορεί να είναι. Είναι πάλι η ίδια γυναίκα κλαμένη αλλά αυτή την φορά ήταν λίγο πρησμένη από το ξύλο. Προσπάθησα να καταλάβω τι έχει, αλλά δεν μπορούσα γιατί έκλαιγε και έτρεμε. Μου ζητούσε μόνο λίγο να κάτσει και για 10 λεπτά απλά έκλαιγε. Την κέρασα ένα πότο να χαλαρώσει λίγο και μετά μου διηγήθηκε την ιστορία τους.
Τα είχαν εδώ και 10 χρόνια. Η γυναίκα ήταν χωρισμένη με παιδιά στην Ουκρανία, ο άντρας δεν ήταν παντρεμένος. Παλαιότερα την είχε δείρει τόσο πολύ που την έστειλε στο νοσοκομείο. «Τότε φταίτε εσείς, που φάγατε ξύλο την πρώτη φορά και καθίσατε» της είπα. Αυτή μου απάντησε «ε, εντάξει, νομίζει ότι έχει λεφτά και είναι κάποιος. Αλλά εγώ τον αγαπάω». Εδώ και χρόνια, η γυναίκα έρχεται από την Βέροια μόνο και μόνο για αυτόν. Οι γονείς του δεν την θέλουν, γιατί αυτός είναι 5 χρόνια μικρότερος από αυτήν(45 χρονών αυτή, 40 αυτός). Έτσι, για 10 χρόνια συναντιούνται κρυφά και την δέρνει… Τελικά, της έδωσα το δωμάτιο να περάσει την βραδιά, αφού ήταν πληρωμένο και είπε ότι δεν θα τον ξανά δει πότε και ότι θα φύγει στην Ουκρανία. Δεν τους ξανά είδα από τότε…
Σοκαρίστηκα με αυτή την ιστορία, γιατί είδα μια γυναίκα δαρμένη και έκλεγε ασταμάτητα. Είσαι σε ένα ξενοδοχείο μόνος και σκέφτεσαι μήπως και είναι στημένο όλο αυτό για απώτερους σκοπούς».
Όταν ο ένας άνδρας έγινε... τέσσερις «Ένα βράδυ, κατά τις 11:00, έρχεται ένας τύπος, γύρω στα 23 και ζητάει ένα δωμάτιο για λίγη ώρα. Μου είπε, ότι θέλουν να πάνε από πίσω, γιατί η κοπέλα του ντρέπεται να μπει από την μπροστινή είσοδο. Εντάξει, μου φάνηκε φυσιολογικό. Του δίνω το κλειδί και σε κάποια φάση βλέπουμε να περνάνε από το παράθυρο, πηγαίνοντας προς την πίσω πόρτα, τέσσερα κεφάλια. Εμείς ως ξενοδοχείο, δεν δίνομε δωμάτιο σε περισσότερα από δυο άτομα για λίγη ώρα. Για αυτό αρχικά αυτό που μας έκανε εντύπωση, δεν ήταν ότι είναι τέσσερις άντρες αλλά ότι είναι πολλά άτομα.
Αποφάσισα να πάω να δω τι γίνεται. Πάω χτυπάω την πόρτα και βλέπω τέσσερις μαντράχαλους, πολύ νέους ηλικιακά, γύρω στα 23. Τους εξηγήσαμε, τους κανονισμούς του ξενοδοχείου για τον αριθμό ατόμων μέσα σε ένα ξενοδοχείο. Κατέβηκαν κάτω, οι τρεις φύγανε πάλι από πίσω γιατί ντρεπόντουσαν και ήρθε ο ένας και του δώσαμε τα λεφτά τους πίσω.
Κοπέλα δεν είδαμε, εκτός αν περίμενα να έρθει μετά. Αν περίμεναν βίζιτα πάντως, θα ερχόταν από την μπροστά την πόρτα. Δεν ξέρω, μπορεί να περίμενα και κοπέλα, αλλά μπορεί και όχι… Ήταν τύποι που τους βλέπεις και λες μια αντροπαρέα, χωρίς να σου πάει το μυαλό αλλού, δεν ήταν θηλυπρεπείς».
Η κοπρολαγνεία στο μεγαλείο της«Ήρθε ένα ζευγάρι, γύρω στα 50 και οι δυο, φαίνονταν σοβαροί άνθρωποι. Ζήτησαν δωμάτιο για διανυκτέρευση, που μπορεί να έρθει ο καθένας, χωρίς να είναι κάτι πονηρό. Ήρθε ο άντρας κουστουμαρισμένος, με τα αρώματα του, κύριος σωστός. Με πλήρωσε και τους έδωσα το κλειδί. Εμένα η βάρδια μου τελειώνει στις 9:00 το πρωί. Έφυγα από το ξενοδοχείο και όταν γύρισα πάλι το βράδυ, είδα χαρτάκι με το όνομα τους με απαγόρευση για να δώσουμε ξανά δωμάτιο. Ρώτησα αμέσως να μάθω τι έγινε.
Μου είπαν ότι όταν πήγαν να καθαρίσουν το δωμάτιο και δεν καθαριζόταν! Είχανε αφοδέψει μέσα στην πετσέτα, την είχαν δέσει σαν κομπόδεμα και το άφησαν μέσα στο δωμάτιο σαν «δώρο». Μέσα στην τουαλέτα, έβλεπες ακαθαρσίες παντού. Όπως βλέπεις στα θρίλερ, μια παλάμη με αίματα να γλιστράει σε όλο τον καθρέφτη, κάτι τέτοιο αντικρίσαμε και εμείς αλλά το αίμα στην περίπτωση μας ήταν κόπρανα. Είχαν αφήσει παντού τα «σημάδια» τους, στα σεντόνια, στα χαλιά, στα πλακάκια, παντού. Να, σε τέτοιους πελάτες, δεν ξανά δίνουμε δωμάτιο. Δώσαμε ξανά το συγκεκριμένο δωμάτιο σε πελάτη, μετά από μια εβδομάδα».
Πέντε άντρες ήθελαν να κάνουν μπάνιο μια κοπέλα και να φύγουν (;)«Έρχονται δυο άντρες ένα βράδυ, με μια κοπέλα που δεν μπορούσε να περπατήσει, ήταν λιώμα, την στήριζαν για να κάτσει όρθια. Μου ζήτησαν δωμάτιο για λίγες ώρες, λέγοντας μου «ίσα ίσα να κάνει μπάνιο η κοπέλα και να φύγουμε». Εν τω μεταξύ, εγώ είδα όταν έμπαιναν, ότι έξω περίμεναν ακόμα τρεις άντρες. Τους κοιτάζω καλά καλά και καταλαβαίνουν ότι είμαι διστακτικός.
Αφήνουν την κοπέλα στο καναπέ που είχαμε εκεί και αρχίζουν να μου λένε διάφορα για να με ψήσουν. Η κοπέλα, την ίδια ώρα, όμως πέφτει στον καναπέ και δεν μπορεί να σηκωθεί. Η ιστορία τους μου φάνηκε πολύ δύσκολη για να ισχύει, πέντε άντρες να κάνουν μπάνιο μια κοπέλα και να φύγουν, έχει πιθανότητες μια στο εκατομμύριο. Για αυτό, δεν αναλαμβάνεις την ευθύνη, γιατί δεν ξέρεις τι θα κάνουν στην κοπέλα αλλά και αν κιόλας το πρωί η ίδια σοκαριστεί, γιατί ίσως να μην τους ήξερε καν και έχεις εσύ μπλεξίματα.
Οι δικαιολογίες είναι εύκολες για να τους αποφύγεις, «έχω γκρουπάκι το πρωί», «είμαι γεμάτος» κτλπ. Ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω για την κοπέλα, γιατί δεν μπορούσα να καλέσω την αστυνομία, θεωρείται ότι εκθέτεις τους πελάτες σου. Η κοπέλα, όταν βγήκε έξω άρχισε να ξερνάει, τώρα που την πήγαν μετά..ο Θεός και η ψυχή τους!
Οι προκλήσεις του ρεσεψιονίστ και ο λάθος αριθμός δωματίου!«Δεν αισθάνεσαι άβολα σε μερικές περιπτώσεις, αλλά υπάρχει ένας άτυπος νόμος, ότι δεν δίνεις το δικαίωμα σε κανέναν πελάτη ότι τον ξέρεις. Μπορεί να έρθουν γείτονες σου, φίλοι, γνωστοί, μητέρες φίλων σου αλλά εσύ πρέπει να κρατάς εχεμύθεια. Ωστόσο μερικές κυρίες, κάποιες φορές, είναι λίγο πιο προκλητικές. Πολλές πάνε με κάποιον ηλικιωμένο για τα χρήματα, αλλά συνήθως ζητούν κάτι άλλο.
Έχει τύχει να μου ζητήσουν μια παραγγελία στο δωμάτιο, να πάω και να μου ανοίξει μια γυναίκα γύρω στα 35, φορώντας μόνο μια πετσέτα. Την ώρα που της δίνω τον δίσκο, αυτή με το άλλο χέρι μου δίνει ένα χαρτάκι. Στην αρχή δεν έδωσα σημασία, μετά το είδα και έγραφε ένα τηλέφωνο και ονοματεπώνυμο. Δεν μπήκα στο πειρασμό να πάρω, παρόλο που ήταν ωραία γυναίκα. Υπάρχει αυτό το άτυπο του ξενοδοχείου, ότι δεν μπορείς να δώσεις τέτοια δικαιώματα σε ένα πελάτη.
Κάθε φορά που φεύγουν οι πελάτες από ένα δωμάτιο, πάει αμέσως κάποιος ανοίγει τα παράθυρα, μαζί τους δίσκους κ.α. Μια μέρα, ήμουν με ένα άλλο παιδί στη δουλεία και μου λέει να πάω σε ένα δωμάτιο να κάνω τα παραπάνω, αλλά μου είπε λάθος αριθμό δωματίου! Ανοίγω την πόρτα και βλέπω μια γυναίκα να είναι στο πάτωμα και να κάνει στοματικό έρωτα στον άντρα. Έκλεισα αμέσως την πόρτα και έφυγα. Αυτή με είδε, έμεινε ατάραχη, αυτός κοκκίνισε λίγο. Όταν έφυγαν τους ζήτησαν συγνώμη για το λάθος μου. Η γυναίκα, που ήταν γύρω στα 35, μου είπε «σιγά αγόρι μου, δεν έγινε και κάτι, δεν είδε κάτι τρελό», χαμογέλασε και έφυγε. Ο άντρας κοκκίνισε και έφυγε αμέσως».
Ο ρεσεψιονίστ θέλησε να κρατήσει την ανωνυμία του, φυσικά για να μην εκθέσει το ξενοδοχείο που εργάζεται και να μην χάσει την δουλεία του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου