Το «Σπήλαιο της Αλιστράτης» και το «Φαράγγι του Ορφέα» στις Σέρρες, τραβούν όλα τα βλέμματα (pics)

Το «Σπήλαιο της Αλιστράτης» έχει γεωλογική ιστορία που εκτείνεται σε βάθος τριών εκατομμυρίων χρόνων, βρίσκεται στο...
νομό Σερρών και αποτελείται από ένα χιλιόμετρο απίστευτα όμορφης διαδρομής, ανάμεσα σε σταλακτίτες και σταλαγμίτες, σε βάθος εξήντα μέτρων.

Η θερμοκρασία είναι σταθερή στους δεκαοκτώ βαθμούς χειμώνα - καλοκαίρι, η υγρασία υψηλή, σε αυτήν οφείλεται ο πλούσιος σταλακτικτικός και σταλαγμιτικός διάκοσμος. Φιλοξενεί από τους πιο σπάνιους γεωλογικούς σχηματισμούς που βρέθηκαν σε σπήλαιο, με πιο εκπληκτική ατραξιόν τους «εκκεντρίτες», σταλαγμιτικούς σχηματισμούς που μοιάζουν με χνούδι και δημιουργούνται εξαιτίας της διαφυγής προς πολλές, και όχι μόνο σε κάθετη κατεύθυνση, του σταλαγμιτικού υλικού.

Το φαράγγι αξιοποιήθηκε το 1998 περίπου είκοσι χρόνια από την ανεύρεση του, με χρήση και ευρωπαϊκών πόρων και σήμερα εξάγει τεχνογνωσία σε άλλα σπήλαια του εξωτερικού.

Μοναδική παραφωνία στην τελειότητα της αξιοποίησης του το ασανσέρ στο τέλος της διαδρομής του, το οποίο οδηγεί στην επιφάνεια της γης σε δύο λεπτά, το οποίο είναι κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από ίνοξ και το οποίο δε λειτούργησε ποτέ. Κόστισε εκατό εκατομμύρια δραχμές, αλλά «κόπηκε» από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, που αποφάσισε ότι ίσως θα είχε επιπτώσεις στο Σπήλαιο. Εναλλακτική λύση δεν αναζητήθηκε και απλώς υπάρχει εκεί μπροστά από μια κατολίσθηση δέκα περίπου μέτρων, πίσω από την οποία βρίσκονται άλλα εξακόσια χιλιόμετρα σπηλαιολογικού αναγλύφου, που δεν έχει ακόμη διανοιχθεί.

«Εναπόκειται σε επόμενες γενιές να το αποφασίσουν αν θα το αξιοποιήσουν, ωστόσο θεωρείται ότι διαδρομή ενός χιλιομέτρου είναι αρκετή για τον επισκέπτη να δει και να θαυμάσει τους γεωλογικούς σχηματισμούς», είπε ο Νίκος Καρτάλης στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ο οικονομολόγος κ. Καρτάλης είναι μέλος της εταιρίας αξιοποίησης του Σπηλαίου, με μετόχους το δήμο Ζίχνης και της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Σύμφωνα με τον ίδιο, στόχος δεν είναι μόνο η επισκεψιμότητα, αλλά κυρίως η διατήρηση του Σπηλαίου, καθώς και η παράδοση του στις επόμενες γενιές στην ενεργή του κατάσταση, καθώς η φύση συνεχίζει να κάνει αργά, αλλά σταθερά, επίμονα τη δουλειά της.

«Κάθε σταγόνα νερού από την επιφάνεια του εδάφους κάνει να φτάσει στο σπήλαιο σαράντα μέρες. Όταν βρέχει συχνά γίνεται με μεγαλύτερη ένταση. Μία σταγόνα σταλακτιτικού υλικού απαιτεί από τριάντα ως πενήντα χρόνια. Το σπήλαιο κάνει ότι ο άνθρωπος, που εκπνέει διοξείδιο του άνθρακα. Αν η περιεκτικότητα του σπηλαίου επιβαρυνθεί τότε επιβραδύνεται η ανάπτυξη του για αυτό το λόγο έχουμε μετρητές. Εκτιμούμε ότι μπορούμε να φιλοξενούμε και να ξεναγούμε έως χίλια άτομα τη μέρα, όχι παραπάνω. Το Σπήλαιο της Αλιστράτης έχει μέχρι στιγμής σαρανταπέντε χιλιάδες επισκέπτες το χρόνο, είχε φτάσει προ κρίσης και τους ογδονταπέντε χιλιάδες», ανέφερε ο ίδιος.

Περίπου εκατό μέτρα από το Σπήλαιο υπάρχει το «Φαράγγι του Ορφέα». Βαθιά στη χαράδρα, ο Αγγίτης συνεχίζει τη μακριά του πορεία που ξεκινά από πιο πάνω από το Σπήλαιο του Αγγίτη, στη Δράμα. Η πεζογέφυρα ενώνει τις δύο πλευρές του. Πεντέμισι χιλιόμετρα ποδηλατόδρομος κατά μήκος του φαραγγιού είναι αρκετός για να θαυμάσει κανείς αυτό το θαύμα της φύσης. Δύο χιλιόμετρα πεζοπορία σε μονοπάτι από την άλλη πλευρά. Παλιά στο ποτάμι γινόταν και ράφτινγκ, εγκαταλείφθηκε στη συνέχεια.



πηγη
(ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΑΣΧΑΛΗ/ΑΠΕ-ΜΠΕ)