Ο δήμος στον οποίο βρίσκομαι...
(στην Πελοπόννησο) περιλαμβάνει, εκτός της κωμόπολης και καμιά 20ριά χωριά. Από την Περιφέρεια, φέρεται να έχει εγκριθεί προς εκταμίευση ποσό 1.200.000 για δύο αθλητικά κέντρα, σε δύο χωριά, από ένα στο καθένα (μόνο 2 γήπεδα χωρίς τίποτα άλλο, χωρίς αποδυτήρια, χώρους για πρώτες βοήθειες, χωρίς μελέτη βιωσιμότητας, ποιος θα πληρώνει τη συντήρησή τους - τίποτα).
Ψήφισαν στο δήμο να δεχτούν και να προχωρήσουν τα "έργα".
Ο δημοτικός σύμβουλος (από τον οποίο το άκουσα) ρώτησε αν τα συγκεκριμένα θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κάποια events στο μέλλον, τα οποία θα βοηθούσαν γενικότερα την τοπική οικονομία.
Η απάντηση ήταν ένα ξερό ΟΧΙ (δεν θα μπορούσαν να έχουν κάποιες πιστοποιήσεις, ασφάλεια κ.λπ.).
Τότε γιατί να προχωρήσουνε αυτά;
Η απάντηση ήταν καθαρά "ΕΛΛΗΝΙΚΗ".
Διότι αν δεν τα προχωρούσαν, τα χρήματα αυτά θα πήγαιναν σε άλλον δήμο. Κάποιος θα τα έπαιρνε και θα έκανε κάτι αντίστοιχο.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζονται οι Δήμοι, οι Περιφέρειες και οι Κυβερνήσεις στην Ελλάδα, τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου. Έτσι, άσκοπα. Απλώς τα "ρίχνουν", τα "πετάνε" κάπου, και οι μόνοι που ωφελούνται είναι αυτοί που κατασκευάζουν τα έργα και οι πολιτικοί που διαφημίζουν ότι έκαναν έργο.
Και οι πολίτες απλώς πληρώνουν χωρίς να νοιάζονται αν αυτά που πληρώνουν κάποιοι τα ξοδεύουν χωρίς σκέψη. Οι πιο πολλοί, δε, ούτε που καταλαβαίνουν ότι πληρώνουν. Έχουν την εντύπωση ότι το κόστος αυτό κάποιους άλλους αφορά.
Το "τέλος" είναι κοντά... Μόνο που αυτό το "τέλος" αφορά τη χώρα. Και θα έχει τη μορφή της απόστασης δεκαετιών από τον υπόλοιπο κόσμο, όταν πριν από 20-30 χρόνια φαινόταν ότι ίσως συγκλίνουμε.
Αυτό που παίρνουμε, είναι αυτό που αξίζουμε, αφού η μέση ικανότητα πολιτικο-οικονομικής αντίληψής μας απέχει παρασάγγας από τον υπόλοιπο προηγμένο κόσμο.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου