«Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος» - Γράφει ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος

(Το σημερινό άρθρο γράφτηκε την περασμένη Άνοιξη καθώς ήδη κάλπαζε η πανδημία και αγνοούσαμε ποιες θα είναι οι οικονομικές, ψυχοκοινωνικές και άλλες επιπτώσεις της. Το επαναφέρω στην επικαιρότητα με αφορμή όσα συμβαίνουν στη... Σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. και την αναβολή επιβολής κυρώσεων στην γείτονα Τουρκία καθώς το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ κριτήριο ήταν και παραμένει το…Χρήμα΄… Τι κρίμα!)

                                             ****************

      Θα μπορούσα να ξεκινήσω το σημερινό μου άρθρο επικαλούμενος τη γνωστή φράση ότι «το χρήμα κάνει τη γη να περιστρέφεται» (Moneymakestheworldgoround).

     Το αποφεύγω όχι επειδή με βρίσκει αντίθετο το συγκεκριμένο πνεύμα επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και χρηματοδοτικής υποστήριξής τους. Κάθε άλλο και, παρακαλώ, μη βιαστείτε να με παρεξηγήσετε επειδή έκανα καριέρα ως Πανεπιστημιακός δάσκαλος σε Σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων. 

     Το κάνω επειδή, στο αυστηρό πλαίσιο ακαδημαϊκής δεοντολογίας και απαιτήσεων της Επιστήμης, της υπεύθυνης, συνετής, επίμονης και υπομονετικής αναζήτησης της Αλήθειας, ΔΕΝ μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι εδώ και δεκαετίες σε παγκόσμιο επίπεδο τα πάντα ελέγχονται πλέον από ΤΟ ΧΡΗΜΑ (MONEY) και από αυτούς που το έχουν!..

     Καθώς διάβαζα τα ‘πόθεν έσχες’ των Βουλευτών μας, και στο παρελθόν έχω δει όπως και εσείς αναφορές σε Έλληνες «έχοντες και κατέχοντες» μυθικά χρηματικά ποσά θα θυμίσω τον λαϊκό μας στίχο που εύστοχα, για να ικανοποιήσει εμάς που ΔΕΝ το έχουμε, ρωτά:

    «Τα λεφτά, τα λεφτά τι θα τα κάνεις, κάποια μέρα θα… πεθάνεις!».

    Δεν μπορώ να ξέρω πόσοι συμφωνείτε και πόσοι διαφωνείτε με το παραπάνω ερώτημα από το γνωστό τραγούδι, αλλά θα σας στενοχωρήσω γιατί, όπως έλεγε ένας εντυπωσιακά ρεαλιστής και ταυτόχρονα βαθιά ρομαντικός καθηγητής μου:

     «Τα λεφτά δεν συνιστούν… Ευτυχία! Όταν όμως έχεις πολλά, αγοράζεις όση και όποια ευτυχία θέλεις, και μάλιστα όποτε την επιθυμείς και τη θέλεις!».

      Ο DavidLilienthal, είχε γράψει πριν από μερικές δεκαετίες ότι ο μάνατζερ - ηγέτης του μέλλοντος, εγώ θα προσθέσω και οι πολιτικοί μας ηγέτες: «Θα πρέπει να συνδυάζει στην προσωπικότητά του τη ρωμαλέα, ρεαλιστική ποιότητα του ανθρώπου της δράσης με την ενόραση του καλλιτέχνη, του θρησκευτικού ηγέτη, του ποιητή που έχει την ικανότητα να ερμηνεύει τις πράξεις του στον εαυτό του. Το να είναι κανείς μόνο άνθρωπος της δράσης ή μόνο άνθρωπος του στοχασμού, δεν επαρκεί καθώς και τα δύο χαρακτηριστικά απαιτούνται από τις προκλήσεις του μέλλοντος που έρχεται».

     Τώρα πια εκείνο το «μέλλον», με αιτία την πανδημία του covid-19 όχι μόνο στην Ελλάδα μας αλλά σε όλον τον Πλανήτη γη, θα είναι σε λίγους μήνες αναμφισβήτητα… το παρόν!...

     Ζητώ να κάνετε ολιγόμηνη υπομονή και εκεί το Φθινόπωρο του 2020 να δούμε ποια θα είναι η ΝΕΑ καθημερινή πραγματικότητα, όσο κι εάν ΔΕΝ θέλουμε από τώρα να τη δούμε. Θα είναι πολύ πεζή καθώς η Παγκόσμια Οικονομία και οι επί μέρους Εθνικές Οικονομίες (και η Ελληνική) θα γνωρίσουν ύφεση πολύ πιο οδυνηρή από εκείνη του 2010 και ίσως τόσο επώδυνη όσο εκείνη του 1930…

     Μόλις ελεγχθεί κάπως η πανδημίας covid-19 θα θυμηθούμε εκείνο που απλά και καθαρά είχε γράψει στον Α’ Ολυνθιακό του ο μεγάλος της δικιάς μας αρχαιότητας ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ κερδίζοντας και την πρωτιά σε ό,τι αφορά την ιστορική νομοτέλεια της χρηματοδότησης αναγκαίων εθνικών δραστηριοτήτων:

     «Δει δε χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν εστί γενέσθαι των δεόντων...»

     Αυτή η κοινωνικό-οικονομικού περιεχομένου και προεκτάσεων φράση ίσχυε τότε και συνεχίζει σήμερα ακόμη περισσότερο καθώς, όπως το θέλει και ο AphraBen στη δεύτερη πράξη του θεατρικού του έργου «Ο περιπλανώμενος» (TheRover):

     «Το χρήμα μιλά τη γλώσσα που όλα τα Έθνη καταλαβαίνουν!...».

     Και ας διατείνονται μερικοί αφελείς ότι «το χρήμα δεν έχει χρώμα».

     Πάντα χρήσιμο μέσα στις συντεταγμένες κάποιων ηθικών φραγμών και επιχειρηματικής δεοντολογίας να θυμηθούμε την προς Τιμόθεο Επιστολή του Απόστολου των Εθνών Παύλου, ο οποίος ορθά υπογράμμισε ότι:

     «Η αγάπη για το χρήμα είναι η ρίζα κάθε κακού».

     Η σημασία της θέσης του Δημοσθένη για την αναγκαιότητα του χρήματος, παρά ταύτα, παραμένει αναλλοίωτη και αποκτά ιδιαίτερη διαχρονική σημασία, εάν θυμηθούμε την άποψη του FrancisBacon: «Moneyislikemuck, inordertobeusefulitmustbespread...» (σε ελεύθερη απόδοση: «Το χρήμα μοιάζει με την... κοπριά, για να είναι ωφέλιμο πρέπει να το… απλώνουμε!».

     Όχι, όμως, να το... σπαταλάμε!..

     Για τη «σπατάλη» του χρήματος να αποταθείτε στους Πολιτικούς…

     Για το «άπλωμα» εσείς οι Μικρομεσαίοι «στεγνωμένοι» Έλληνες επιχειρηματίες να μιλήσετε με τους Τραπεζίτες μας.

     Όλοι έχουμε ακούσει: «τον πλούτο πολλοί μίσησαν, τη Δόξα ουδείς» (αλλά φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι και ψυχαναλυτές αναρωτιόμαστε τι γίνεται όταν καταφέρνει κανείς να έχει και πλούτο και δόξα;)

     Καταθέτω μια παράγραφο από «το Γεροντοπαλίκαρο» («TheOldbachelor») του WilliamCongrave όπου, στην προσπάθειά του να πείσει για την ειλικρίνεια των συναισθημάτων του, ο πρωταγωνιστής δηλώνει:

     «Και εάν όλα αυτά δεν είναι για σας αγάπη, τότε είναι παραφροσύνη, οπότε συγχωρείστε με αλλά, να, βρήκα μια σίγουρη απόδειξη των αισθημάτων μου. Σας παραχωρώ ΟΛΑ μου τα χρήματα!...».

     Θέλω να συγχαρώ ΟΛΟΥΣ τους πολιτικούς μας, που μας εκπροσώπησαν στην ΒΟΥΛΗ ως Εξουσία και ως Αντιπολίτευση πριν και μετά τα 3 (κάποιοι λένε τα 4) ΜΝΗΜΟΝΙΑ που είχαν ως απόληξη να ΕΚΠΟΙΗΘΟΥΝ σχεδόν όλα τα ΕΘΝΙΚΑ ΜΑΣ ΑΣΗΜΙΚΑ, να φύγουν σε αναζήτηση απασχόλησης εκατοντάδες χιλιάδες επιστήμονες και μετά την πανδημία του covid-19 θα αναζητούν τις χαμένες θέσεις εργασίας…

     Με τρομάζει το αύριο της πανδημίας και η επερχόμενη αποδόμηση της Παγκόσμιας και ιδιαίτερα της Ελληνικής Οικονομίας με τις εβδομάδες αναστολής κάθε οικονομικής και κοινωνικής δραστηριότητας μας και την τήρηση φυσικής απόσταση 2 μέτρων (ποιοι αλήθεια και γιατί την βάφτισαν ‘κοινωνική απόσταση) με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό του αισθήματος της κοινωνικής αλληλεγγύης ανάμεσα στους Λαούς και ανάμεσα στους συμπολίτες και συνανθρώπους σε κάθε Έθνος και κάθε κοινωνικό σύστημα.

     Κλείνω πριν κάποιοι από σας φίλοι αναγνώστες μου υπενθυμίσετε, ευγενικά θέλω να πιστεύω, εκείνη τη γνωστή πλέον παγκοσμίως προτροπή του BenjaminFranklin στο κλασικό εγχειρίδιό του με τίτλο «Συμβουλές σε ένα νέο Επιχειρηματία»:

     «Remember, Timeismoney....» (θυμήσου, ο χρόνος είναι… χρήμα!)

     Σήμερα το κείμενό μου «καταχράστηκε» πολύ από τον χρόνο σας και αυτό δεν νομίζω ότι χρειάζεται μετάφραση, ούτε καν επανάληψη...

     Τώρα χρειάζεται οι Κυρίες και Κύριοι Βουλευτές, άνδρες και γυναίκες, που με τη δική μας ψήφο συμμετέχουν ως Αντιπρόσωποί μας στο Εθνικό Κοινοβούλιο, πέρα από τα λίγα κάπως χρήσιμα, ελάχιστα χρήσιμα έως, ενίοτε, και άχρηστα ή απλά ‘ρητορικά’ που καταθέτουν από το Βήμα της Ελληνικής Βουλής, να διατηρούν πάντοτε στην ενεργό μνήμη τους, εφόσον ο προσανατολισμός τους συνεχίζει να είναι ανθρωποκεντρικός, εκείνο το αλήστου μνήμης ρητό του ΠΡΩΤΑΓΟΡΑ:

     «Πάντων χρημάτων μέτρον εστίν άνθρωπος, των μεν όντων ως εστίν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν».