Οι θεογονικές πλημμύρες στη Θεσσαλία, που ακολούθησαν τις πυρκαγιές σε όλη την Ελλάδα, έθεσαν για πολλοστή φορά σε αμφισβήτηση τον πανθομολογούμενα ανεπαρκή και αναποτελεσματικό κρατικό μηχανισμό.Μπορεί η κυβέρνηση να μην επέδειξε τα αντανακλαστικά που έδειχνε – τουλάχιστον – τα τρία πρώτα χρόνια της προηγούμενης θητείας της, ωστόσο η στενά πολιτικοκομματική προσέγγιση του θέματος, δεν έχει να προσφέρει τίποτα στο δημόσιο διάλογο.
Και ο Τσίπρας να επιστρέψει και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ή τον Ανδρέα Παπανδρέου να νεκραναστήσουμε και το ΚΚΕ να έρθει στην εξουσία, με την πρώτη βροχή και τον πρώτο αέρα, πάλι η Ελλάδα θα πνίγεται και θα καίγεται…
Στην δύσμοιρη νεοΕλλάδα δυστυχώς ΤΑ ΠΑΝΤΑ προσεγγίζονται πολιτικά, γι' αυτό και δεν λύνεται τίποτα...
Το πρόβλημα κατά την γνώμη μου είναι ότι είμαστε – από ιδρύσεως – ένα εντελώς ανοργάνωτο προτεκτοράτο, με την μορφή κράτους. Θα μου πείτε – πολύ εύστοχα – πως αν ήμασταν οργανωμένοι, δεν θα ήμασταν προτεκτοράτο…
Έτσι κι αλλιώς, πλέον δεν έχει κανένα νόημα η συγκεκριμένη συζήτηση, αφού στο γουδί της παγκοσμιοποίησης, κάθε έννοια εντελώς ανεξάρτητης κρατικής – εθνικής οργάνωσης, μοιάζει περίπου με αποτυχημένο Βρετανικό ανέκδοτο. Κανείς πλέον δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Ούτε καν ο Κιμ Γιονγκ Ουν!
Στα χρόνια των μνημονίων, έλεγαν οι φίλοι μας οι Γερμανοί, πως οι Έλληνες είμαστε τεμπέληδες. Επειδή έχω ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη και ειλικρινά νιώθω πως τα ταξίδια αποτελούν το καλύτερο Πανεπιστήμιο για τον άνθρωπο, θεωρώ πως οι Έλληνες – αφαιρώντας τα κατάλοιπα 400 χρόνων Τουρκοκρατίας – είναι πολύ φιλότιμοι και πολύ εργατικοί, αν βρουν το κατάλληλο περιβάλλον για να αναδείξουν τις ικανότητες τους.
Τι είναι αυτό που κάνει τον Έλληνα ξεχωριστό στις ΗΠΑ, στην Βρετανία και στη Γερμανία και εντελώς ωχαδερφιστή και αναποτελεσματικό στην Ελλάδα; Νομίζω πως το αντιλαμβανόμαστε πλέον όλοι, το έχουμε υπεραναλύσει και δεν έχουμε καταφέρει εδώ και 200 χρόνια να το επιλύσουμε.
Κατά τη γνώμη μου – ανεξαρτήτως – κυβέρνησης, η Ελλάδα έχει την χρυσή ευκαιρία να ανέβει επίπεδο σαν κράτος τα επόμενα χρόνια, πάντα στο πλαίσιο των περιορισμών της παγκοσμιοποίησης.
Ζούμε μια περίοδο τευτονικών ενεργειακών ανακατατάξεων και αναδιανομών. Όσα και να καταμαρτυρούμε – με το γνωστό ελληναράδικο τρόπο – όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις από το 2009 κι εντεύθεν έχουν βάλει το λιθαράκι τους, για να βρισκόμαστε σήμερα σε πλεονεκτική θέση έναντι των γειτόνων μας, ως ενεργειακός κόμβος στη ευαίσθητη περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Η αλήθεια είναι πως οι εθνικές πηγές ενέργειας είναι ο ήλιος, το νερό, ο αέρας και ο λιγνίτης.
Η ηλεκτρική ενέργεια εξ αυτών παράγεται, από φωτοβολταϊκά και αιολικά πάρκα, λιγνιτικές και υδροηλεκτρικές μονάδες αντίστοιχα.
Το φυσικό αέριο για όσο καιρό εισάγεται αποτελεί ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΗ των εθνικών πηγών ενέργειας. Αν καταφέρουμε να εξορύξουμε φυσικό αέριο, ΑΥΤΟΜΑΤΩΣ θα αποτελέσει κι αυτό ένα πανίσχυρο ενεργειακό όπλο στον παγκόσμιο οδικό χάρτη ενεργειακών συμφερόντων.
Υπάρχει και κάτι άλλο… Η ΔΕΗ ο ενεργειακός ταγός και αναπτυξιακός πυλώνας της Ελλάδας τα τελευταία 70 χρόνια βρίσκεται σε στάδιο γρήγορου μετασχηματισμού. Στα Οικονομικά, στην Εμπορία και στην Επικοινωνία πάει πολύ καλύτερα απ’ ότι θα περίμενε και η ίδια. Υπάρχουν βέβαια και τομείς – που δεν τα πάει καλά – όπως ο ψηφιακός μετασχηματισμός της που αργεί, η ηλεκτροκίνηση στην οποία έχει μείνει πίσω έναντι των ανταγωνιστών της, καθώς και η αλαζονεία αρκετών στελεχών της αγοράς, έναντι των υπαλλήλων της ΔΕΗ.
Για μένα όμως η μεγαλύτερη επιτυχία της ΔΕΗ, είναι η εξωστρέφεια της. Η θρυλούμενη επέκταση της στα Βαλκάνια γίνεται πλέον πραγματικότητα. Η ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ – Αιγύπτου – Κύπρου – Βουλγαρίας – Ρουμανίας με τις ευλογίες των ΗΠΑ, αλλάζουν ΑΡΔΗΝ όλο το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας τις επόμενες δεκαετίες.
Η εξαγορά της ENEL Ρουμανίας – κατά την γνώμη μου – θα πρέπει ν’ ανοίξει την συζήτηση κατασκευής ενός πυρηνικού εργοστασίου στη Ρουμανία ΚΑΙ Ελληνικών συμφερόντων…
Είναι ξεκάθαρο πως σ αυτή τη μεταβατική περίοδο τευτονικών ενεργειακών ανακατατάξεων και αναδιανομών, θα υπάρξουν και απώλειες.
Δυστυχώς η βασικότερη απ' αυτές είναι η απώλεια του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα της ΔΕΗ, καθώς και η ιλιγγιώδης αύξηση των τιμών του ηλεκτρικού ρεύματος, αφού η ΔΕΗ δεν μπορεί και δεν έχει πλέον την υποχρέωση να συγκρατήσει τις τιμές.
Δυστυχώς ο ακραίος ανταγωνισμός - αποδείχτηκε - πως δεν μειώνει τις τιμές. Αντίθετα τις αυξάνει και ειδικότερα στην Ελλάδα που τα "καρτέλ" είναι πανίσχυρα και ανεξέλεγκτα, τις αυξάνει πολύ περισσότερο, απ' όσο αντέχει η κοινωνία.
Θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και να ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά… Ας κερδίσουμε τουλάχιστον ένα καλύτερο κράτος και μια καλύτερη ποιότητα ζωής για τις γενιές που έρχονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου