Τσέρνομπιλ: Σοκαριστικές μαρτυρίες από επιζώντες 26 χρόνια μετά ... (videos)

Πριν από 26 χρόνια, στις 1:23:58 της 26ης Απριλίου του 1986 διαδοχικές εκρήξεις στον αντιδραστήρα του τέταρτου ενεργειακού μπλοκ στον πυρηνικό σταθμό του... Τσερνομπίλ, στην τότε Σοβιετική Ένωση, προκάλεσαν την μεγαλύτερη και πιο τραγική καταστροφή του 20ου αιώνα.

Το μέγεθος της καταστροφής ταξίδεψε αμέσως μέσα από τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς δέκτες, σε όλο τον κόσμο. Ο πανικός, ο τρόμος και η ανασφάλεια ως προς τις επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων φώλιασαν σε κάθε ανθρώπινη ψυχή δημιουργώντας ερωτήματα και συζητήσεις για το πόσο η ανθρωπότητα θα επηρεαστεί από το τραγικό αυτό γεγονός ... Πώς θα άλλαζε το παρόν αλλά και το μέλλον του κόσμου ...

Ο απολογισμός καταστροφικός και ασύλληπτος για τον ανθρώπινο νου: Άντρες, γυναίκες, παιδιά, επιστήμονες, μελλοθάνατοι, μητέρες που γέννησαν παραμορφωμένα παιδιά, μαθητές που δεν συναντιούνται πια στο σχολείο αλλά σε μονάδες λευχαιμικών ασθενών, γονείς που έθαψαν τα παιδιά τους...

Πολλοί από του επιζώντες άνοιξαν την καρδιά τους στη Λευκορωσίδα δημοσιογράφο και συγγραφέα, Σβετλάνα Αλεξίεβιτς, η οποία έγραψε για την καταστροφή που συγκλόνισε την ανθρωπότητα στο βιβλίο της "Τσερνομπίλ: Ένα χρονικό του μέλλοντος" (εκδόσεις Περίπλους, 2001).

Διαβάζοντας το βιβλίο, σας παραθέτουμε ορισμένες πραγματικά ανατριχιαστικές μαρτυρίες:

"Να σας μιλήσω για την αγάπη ή για το θάνατο; Δεν ξέρω… Μήπως τελικά είναι το ίδιο; Εκείνο τον καιρό ήμασταν νιόπαντροι. Περπατούσαμε στο δρόμο χέρι-χέρι, ακόμη κι όταν πηγαίναμε για ψώνια. Τού έλεγα: 'Σ' αγαπώ', χωρίς να ξέρω ακόμα πόσο πολύ… Ζούσαμε στον πρώτο όροφο του ξενώνα της πυροσβεστικής υπηρεσίας. Στον ίδιο ξενώνα έμεναν ακόμη τρία ζευγάρια με τα οποία μοιραζόμασταν την κουζίνα. Κάτω απ' τα δωμάτιά μας στάθμευαν τα αυτοκίνητα της πυροσβεστικής. Κόκκινα πυροσβεστικά οχήματα. Ο Βάσια ήταν πυροσβέστης. Γνώριζα πάντα,που ήταν και τι έκανε. Εκείνη τη νύχτα, μέσα στον ύπνο μου, άκουσα ένα θόρυβο. Σηκώθηκα να δω από το παράθυρ. Με είδε και μου 'πε: 'Κλείσε τα παράθυρα και πέσε στο κρεβάτι. Έπιασε φωτιά ο αντιδραστήρας. Θα γυρίσω γρήγορα'. Δεν πρόλαβα να δω την έκρηξη. Μόνο τις φλόγες. Τα πάντα έμοιαζαν να τρέμουν μες στο ζεστό αέρα. Φλόγες υψωνόταν μέχρι τον ουρανό και παντού καπνός…αφόρητη ζέστη. Κι αυτός ήταν εκεί έξω […] Τέσσερις η ώρα … Πέντε … Έξι… […] Στις επτά με ενημέρωσαν ότι βρισκόταν στο νοσοκομείο. […] Είχε πρηστεί και ανάσαινε βαριά. Μετά βίας διέκρινες τα μάτια του […]", εξιστορεί η Λουντμίλα Ιγκνατένκο, σύζυγος του πυροσβέστη Βασίλι Ιγκνατένκο, ο οποίος έχασε τελικά την άνιση, όπως αποδείχθηκε, μάχη για τη ζωή, αφήνοντας χήρα, μ' ένα παιδί στην κοιλιά, τη σύζυγό του.

"Η κόρη μου δεν μοιάζει με τα άλλα παιδιά… Όταν μεγαλώσει, θα με ρωτήσει: 'Γιατί δεν είμαι σαν όλους τους άλλους;'. Όταν γεννήθηκε, δεν ήταν ένα κανονικό νεογέννητο, αλλά ένας ζωντανός σάκος, κλειστός απ' όλες τις πλευρές, χωρίς ούτε ένα ράγισμα. Μόνον τα μάτια της ήταν ανοιχτά. Στον ιατρικό της φάκελο έγραψαν: 'Σύνθετη παθολογία εκ γενετής: απλασία της έδρας, απλασία του κόλπου, απλασία του αριστερού νεφρού'. Κάπως έτσι λέγεται αυτό που έχει με επιστημονικούς όρους- με απλές όμως λέξεις, λέγεται: 'δεν έχει ποπό, δεν έχει πιπί κι έχει ένα μόνο νεφρό'. Τη δεύτερη μέρα της ζωής της την πήγα στο χειρουργείο. Άνοιξε τα μάτια της και μου φάνηκε πως μου χαμογέλασε. Στην αρχή νόμισα πως θα έβαζε τα κλάματα, όμως- μα τω Θεώ- χαμογέλασε! Τα νεογέννητα με τέτοια παθολογία δεν επιζούν- πεθαίνουν αμέσως. Δεν πέθανε όμως, γιατί την αγαπώ. Σε τέσσερα χρόνια υποβλήθηκε σε τέσσερις εγχειρήσεις. Είναι το μοναδικό παιδί στη Λευκορωσία, που επέζησε με τέτοια σύνθετη παθολογία. Τη λατρεύω … (Σταματά). Δεν μπορώ να ξανακάνω παιδιά. Δεν το τολμώ…", λέει η Λαρίσα Ζ., μητέρα, που έφερε στον κόσμο ένα παιδί, στο σώμα του οποίου είναι αποτυπωμένες με τον πλέον έκδηλο τρόπο οι συνέπειες του τραγικού πυρηνικού ατυχήματος.

Σήμερα, 26 χρόνια μετά ...

Το Τσερνομπίλ είναι μια νεκρή πόλη. Στα ερείπια της κατοικούν φαντάσματα. Φαντάσματα αθώων που δεν ησυχάζουν… Ο αντιδραστήρας Νο 4 θυμίζει την καταστροφή. Το Λούνα πάρκ στο κέντρο της πόλης, με την μεγάλη ρόδα δεν υπάρχει πια …

Ίσως τα λόγια είναι απλά φτωχά για να κάνει κανείς απολογισμό της καταστροφής, πώς άλλωστε να περιγράψει κάποιος με λέξεις τις τραγικές επιπτώσεις που στοιχειώνουν ακόμη τόσο το ζωικό βασίλειο όσο και την ανθρωπότητα ως σήμερα..

Στο βίντεο που θα δείτε σήμερα μιλάνε οι εικόνες ...

www.madata.gr