.jfif)
Στο πρώτο ματς δεν πανηγύρισε. Στο δεύτερο σχεδόν… ζήτησε συγγνώμη που πίκρανε τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Μετά από μια αμφισβητούμενη κόκκινη κάρτα στον Νάνι (που δεν επέτρεψε στη Γιουνάιτεντ να προστατέψει το αυτογκόλ του...
Ράμος από το 28’) και μετά από γκολάρα της «χρυσής αλλαγής» Μόντριτς, ο Πορτογάλος βρέθηκε ξανά εκεί που έπρεπε για να χαρίσει στη Ρεάλ τη νίκη (2-1) και την πρόκριση στα προημιτελικά του Champions League!Τεράστια παράπονα για τη διαιτησία από τη Γιουνάιτεντ, που δικαιούται να υποστηρίζει ότι ως τη φάση της αποβολής- ήλεγχε απόλυτα το παιχνίδι.
«Μα πάει καλά»; «Έχει ξεκουτιάνει ο παππούς». «Κάποιος να τον σκουντήξει». Κάπως έτσι (πρέπει να) ήταν οι πρώτες αντιδράσεις στην είδηση πως ο Φέργκιουσον άφησε έξω τον Ρούνεϊ για ξεκινήσει ο 39χρονος Γκιγκς. Ε και; Ο Σκωτσέζος τα έγραψε και πάλι όλα αυτά… στην τσίχλα του. Και στο κλείσιμο του ημιχρόνου τουλάχιστον δικαιωνόταν για την επιλογή του.
Διότι όχι απλά κατάφερνε να κρατά σχετικά ακίνδυνη (πέρα από μικρο-ευκαιρίες των Μπενζεμά και Ρονάλντο) τη φορμαρισμένη Ρεάλ. Όχι απλά η ομάδα του δημιουργούσε την καλύτερη ευκαιρία (δοκάρι του Βίντιτς σε εκτέλεση κόρνερ). Όχι μόνο απειλούσε στην αντεπίθεση (με τον Γουέλμπεκ να μην ξετυλίγει από κοντά την απόκρουση-δώρο του Λόπεθ). Αλλά τα έκανε όλα αυτά με καλύτερο παίκτη του γηπέδου τον συγκινητικό/ποιοτικό/αγέραστο Ουαλό.
Πριν καν πάει στ’ αποδυτήρια για το ημίχρονο, ο Μουρίνιο είχε ήδη χάσει ένα όπλο (βάζοντας τον Κακά αντί του τραυματία Ντι Μαρία). Και αμέσως αφότου επέστρεψαν οι ομάδες απ' αυτά, είχε χάσει και τη Γη κάτω απ’ τα πόδια του (όταν ο Ράμος έσπρωξε την μπάλα στα λάθος δίχτυα μετά τη σέντρα του Νάνι). Ήρθε όμως ο Νάνι να βάλει το χεράκι του -ή μάλλον δυνατά το ποδαράκι του πάνω στον Αρμπελόα- για να τον αποβάλλει (πολύ αυστηρά καθώς δεν είχε πρόθεση) ο διαιτητής.
Αυτό ήταν! Είχε έρθει η ώρα να δώσει ο Μουρίνιο το δικό του ρεσιτάλ. Δεν χρειάστηκε να περάσει λοιπόν ούτε λεπτό πριν παίξει τα ρέστα του (βάζοντας τον Μόντριτς και παίζοντας με τρεις αμυντικούς). Δεν χρειάστηκε να περάσουν ούτε δέκα λεπτά πριν ο Κροάτης τον δικαιώσει (ισοφαρίζοντας με εξωφρενικό σουτ). Και δεν χρειάστηκε να περάσουν ούτε τρία ακόμα, πριν ο Ρονάλντο εκμεταλλευτεί τη σέντρα-ξυραφιά του Ιγκουαΐν και… ζητήσει συγγνώμη από τον κόσμο για το προβάδισμα που έδωσε στη Ρεάλ.
Η πρόκριση είχε τελειώσει. Έστω κι αν ο Φέργκιουσον έκανε ό,τι μπορούσε (βάζοντας Ρούνεϊ και Γουέλμπεκ). Έστω κι αν οι παίκτες του αρνήθηκαν να παραδοθούν ως το τελευταίο λεπτό (χάνοντας μεγάλες ευκαιρίες με Κάρικ, Φαν Πέρσι και Ρούνεϊ). Η Ρεάλ είχε ήδη προκριθεί και θα μπορούσε να το κάνει με ακόμα περισσότερο… στιλ, αν το δοκάρι δεν έλεγε «όχι» λίγο πριν το τέλος στον Κακά.
Διότι όχι απλά κατάφερνε να κρατά σχετικά ακίνδυνη (πέρα από μικρο-ευκαιρίες των Μπενζεμά και Ρονάλντο) τη φορμαρισμένη Ρεάλ. Όχι απλά η ομάδα του δημιουργούσε την καλύτερη ευκαιρία (δοκάρι του Βίντιτς σε εκτέλεση κόρνερ). Όχι μόνο απειλούσε στην αντεπίθεση (με τον Γουέλμπεκ να μην ξετυλίγει από κοντά την απόκρουση-δώρο του Λόπεθ). Αλλά τα έκανε όλα αυτά με καλύτερο παίκτη του γηπέδου τον συγκινητικό/ποιοτικό/αγέραστο Ουαλό.
Πριν καν πάει στ’ αποδυτήρια για το ημίχρονο, ο Μουρίνιο είχε ήδη χάσει ένα όπλο (βάζοντας τον Κακά αντί του τραυματία Ντι Μαρία). Και αμέσως αφότου επέστρεψαν οι ομάδες απ' αυτά, είχε χάσει και τη Γη κάτω απ’ τα πόδια του (όταν ο Ράμος έσπρωξε την μπάλα στα λάθος δίχτυα μετά τη σέντρα του Νάνι). Ήρθε όμως ο Νάνι να βάλει το χεράκι του -ή μάλλον δυνατά το ποδαράκι του πάνω στον Αρμπελόα- για να τον αποβάλλει (πολύ αυστηρά καθώς δεν είχε πρόθεση) ο διαιτητής.
Αυτό ήταν! Είχε έρθει η ώρα να δώσει ο Μουρίνιο το δικό του ρεσιτάλ. Δεν χρειάστηκε να περάσει λοιπόν ούτε λεπτό πριν παίξει τα ρέστα του (βάζοντας τον Μόντριτς και παίζοντας με τρεις αμυντικούς). Δεν χρειάστηκε να περάσουν ούτε δέκα λεπτά πριν ο Κροάτης τον δικαιώσει (ισοφαρίζοντας με εξωφρενικό σουτ). Και δεν χρειάστηκε να περάσουν ούτε τρία ακόμα, πριν ο Ρονάλντο εκμεταλλευτεί τη σέντρα-ξυραφιά του Ιγκουαΐν και… ζητήσει συγγνώμη από τον κόσμο για το προβάδισμα που έδωσε στη Ρεάλ.
Η πρόκριση είχε τελειώσει. Έστω κι αν ο Φέργκιουσον έκανε ό,τι μπορούσε (βάζοντας Ρούνεϊ και Γουέλμπεκ). Έστω κι αν οι παίκτες του αρνήθηκαν να παραδοθούν ως το τελευταίο λεπτό (χάνοντας μεγάλες ευκαιρίες με Κάρικ, Φαν Πέρσι και Ρούνεϊ). Η Ρεάλ είχε ήδη προκριθεί και θα μπορούσε να το κάνει με ακόμα περισσότερο… στιλ, αν το δοκάρι δεν έλεγε «όχι» λίγο πριν το τέλος στον Κακά.
ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ (Σερ Άλεξ Φέργκιουσον): Ντε Χέα, Εβρά, Βίντιτς, Φέρντιναντ, Ράφαελ (87’ Βαλέντσια), Κάρικ, Κλέβερλι (73’ Ρούνεϊ), Γκιγκς, Νάνι, Γουέλμπεκ (81’ Γιανγκ), Φαν Πέρσι
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (Ζοσέ Μουρίνιο): Ντιέγκο Λόπεθ, Κοεντράο, Ράμος, Βαράν, Αρμπελόα (59’ Μόντριτς), Αλόνσο, Κεντίρα, Εζίλ (72’ Πέπε), Ρονάλντο, Ντι Μαρία (45’ λ.τ. Κακά), Ιγκουαΐν
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Κιουνέιτ Τσακίρ (Τουρκία)
szólj hozzá: M1-2R www.fasthighlights.com
ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ (Ζοσέ Μουρίνιο): Ντιέγκο Λόπεθ, Κοεντράο, Ράμος, Βαράν, Αρμπελόα (59’ Μόντριτς), Αλόνσο, Κεντίρα, Εζίλ (72’ Πέπε), Ρονάλντο, Ντι Μαρία (45’ λ.τ. Κακά), Ιγκουαΐν
ΔΙΑΙΤΗΤΗΣ: Κιουνέιτ Τσακίρ (Τουρκία)
szólj hozzá: M1-2R www.fasthighlights.com
Γίνετε φίλοι μας, στη σελίδα μας στο facebook: http://www.facebook.com/vatolakkiotis
Στείλτε μας τις απόψεις σας, τα άρθρα σας, τις καταγγελίες σας και οτιδήποτε θέλετε στο email: kostasdigos@yahoo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου